Michael Chang (ur. 22 lutego 1972 w Hoboken, New Jersey), tenisista amerykański, zwycięzca wielkoszlemowego French Open 1989, wicelider rankingu światowego gry pojedynczej, zdobywca Pucharu Davisa. Wraz z liderami rankingu światowego - Pete Samprasem, Jimem Courierem i Andre Agassim, a także Davidem Wheatonem i Toddem Martinem tworzył pokolenie tenisistów amerykańskich, dominujących w latach 90. na światowych kortach.
Jest synem Joe i Betty z domu Tung, emigrantów tajwańskich, po matce wnukiem dyplomaty Michaela Tunga (m.in. ambasadora Tajwanu w Indiach). Uczęszczał do szkoły w Kalifornii, ale przerwał edukację w stosunkowo młodym wieku, by poświęcić się karierze zawodowego tenisisty. Odniósł wiele sukcesów w amerykańskich rozgrywkach juniorskich (regularnie pokonywał w tym czasie starszego o rok Samprasa), zdobywając m.in. tytuł mistrza kraju do lat 18. W 1987 debiutował w gronie seniorów, stając się w wieku 16 lat najmłodszym zwycięzcą meczu w turnieju głównym US Open, kiedy pokonał znanego Australijczyka Paula McNamee w czterech setach. Również w 1987 jako najmłodszy zawodnik w historii osiągnął półfinał turnieju zawodowego w Scottsdale (Arizona) oraz wygrał turniej niższej rangi (challenger) w Las Vegas.
W 1988 oficjalnie przyjął status zawodowca. Wygrał w t.r. roku swój pierwszy turniej głównego cyklu rozgrywek, pokonując w finale w San Francisco Johana Krieka; miał wówczas 16 lat i siedem miesięcy. Dzięki temu wynikowi, a także m.in. osiągnięciu 1/8 finału na US Open (pokonał rozstawionego Szweda Svenssona, przegrał z Agassim), sezon 1988 zakończył w czołowej trzydziestce na świecie.
W 1989 osiągnął największy sukces w swojej karierze. Jako pierwszy od ponad 30 lat Amerykanin, a zarazem zawodnik nierozstawiony, wygrał wielkoszlemowy turniej na kortach im. Rolanda Garrosa, pokonując po drodze m.in. Samprasa (6:1, 6:1, 6:1), Ivana Lendla (po zaciętym, pięciosetowym pojedynku, w którym faworyzowany czeski lider rankingu nie wykorzystał prowadzenia 2:0 w setach, a Chang zmagał się z kurczami mięśni), Haitańczyka Agenora, Rosjanina Czesnokowa, wreszcie w finale Szweda Edberga (ponownie w pięciu setach). Chang przeszedł do historii tenisa nie tylko jako najmłodszy zwycięzca French Open (17 lat i 3 miesiące), ale także dzięki wielu nietypowym zachowaniom (piłki grane niezwykle wysoko, co pozwalało mu na odpoczynek, serwis z dołu, próby odbioru drugiego podania przeciwnika zaraz za karem serwisowym, co prowokowało do ryzykownych serwisów, a w efekcie często do podwójnych błędów serwisowych).
Sukces Changa w Paryżu dał mu awans na pozycją nr 6 w rankingu światowym, a dalsze udane starty (m.in. 1/8 finału Wimbledonu i US Open, wygrana w Wembley, finał w San Francisco) pozwoliły mu awansować o jeszcze jedno miejsce w sierpniu 1989, dzięki czemu stał się również najmłodszym tenisistą w historii notowanym w najlepszej "piątce" na świecie. Pod koniec sezonu debiutował w turnieju Masters.
Od 1989 ustabilizował swoją pozycję w ścisłej czołówce światowej. W 1990 nie obronił tytułu wielkoszlemowego we Francji (odpadł w ćwierćfinale), ale wygrał prestiżowe otwarte mistrzostwa Kanady. Do 1999 nieprzerwanie wygrywał przynajmniej jeden turniej zawodowy rocznie, chociaż w Wielkim Szlemie nie udało mu się już triumfować. Był natomiast w finałach French Open w 1995 (pokonał m.in. Sticha i obrońcę tytułu Bruguerę, przegrał z Austriakiem Musterem), Australian Open 1996 (pokonał w półfinale broniącego tytułu Agassiego, w finale uległ Niemcowi Beckerowi) i US Open 1996 (w półfinale ponownie lepszy od Agassiego, przegrał decydujący mecz z Samprasem). W tym ostatnim turnieju był o jedną piłkę od awansu na pozycję lidera rankingu światowego; nie był to jednak punkt, na który mógł mieć jakikolwiek wpływ - w ćwierćfinale Sampras musiał bronić piłki meczowej przeciwko Hiszpanowi Corretji i gdyby nie uczynił tego skutecznie, Chang zająłby jego miejsce na szczycie klasyfikacji. Sampras poradził sobie jednak zarówno z Corretją, jak i w półfinale z Chorwatem Ivaniševiciem, by w finale wygrać również bezpośredni pojedynek z Changiem. Miejsce, które Michael Chang zajmował we wrześniu 1996 po turnieju US Open - nr 2 na świecie - pozostało najwyższym w jego karierze.
W 1992 wygrał trzy turnieje (w tym dwie wielkie imprezy w Key Biscaine i Indian Wells), w 1993 pięć turniejów, w 1994 sześć. W Indian Wells wygrywał również w 1996 i 1997. Regularnie uczestniczył w turniejach Masters, w 1995 doszedł do finału (przegrał z Beckerem). Był również w finale Pucharu Wielkiego Szlema w 1991 (przegrał z Wheatonem) i 1992 (przegrał ze Stichem). Ostatnie zwycięstwo turniejowe odniósł w 2000; wygrywając turniej w Los Angeles (w finale z Janem-Michaelem Gambillem) stał się drugim obok Agassiego aktywnym zawodnikiem z wygranymi turniejowymi w trzech kolejnych dekadach. Był to jednak już schyłek kariery Changa. Rok wcześniej nie wygrał żadnej imprezy i zakończył rok poza najlepszą "czterdziestką" rankingu światowego, a w 2001 wypadł z "pięćdziesiątki". W tym samym roku po raz pierwszy w 15 startach został wyeliminowany z US Open już w I rundzie. Również pierwszy raz w ciągu długiej kariery został zmuszony do poddania meczu z powodu kontuzji (na turnieju w Hongkongu).
Po kolejnym nieudanym sezonie 2002, kiedy w rankingu obsunął się poza pierwszą "setkę" i występował nawet na poziomie challengerów, zdecydował się zakończyć karierę sportową. Pożegnał się ze światowymi kortami w sierpniu 2003 na turnieju US Open, odpadając w I rundzie z Chilijczykiem Fernando Gonzálezem. W czasie tego samego turnieju zakończenie kariery ogłosił jego wieloletni rywal, Pete Sampras. Chang wystąpił łącznie w 57 turniejach wielkoszlemowych, wygrał 34 turnieje, w dalszych 24 osiągnął finały. Jego zarobki na korcie przekroczyły 19 milionów dolarów amerykańskich.
Kariera Changa była w zasadzie ograniczona do gry pojedynczej. W deblu występował sporadycznie, głównie w parze ze starszym bratem i swoim wieloletnim trenerem Carlem. W kwietniu 1993 został sklasyfikowany na pozycji nr 199 w rankingu światowym deblistów.
Reprezentował barwy narodowe w Pucharze Davisa. Debiutował w lutym 1989 w meczu z Paragwajem, po raz ostatni wystąpił w listopadzie 1997, w przegranym finale ze Szwecją. Bilans jego występów (grał wyłącznie jako singlista) zamknął się 8 wygranymi i 4 porażkami. Miał swój udział w zdobyciu Pucharu Davisa przez USA w 1990, kiedy pokonał w finale Australijczyka Darrena Cahilla. Przyczynił się także do awansu do finału w 1997, ale w decydującym meczu nie sprostał ani Jonasowi Björkmanowi, ani Magnusowi Larssonowi. W 1993 był liderem reprezentacji amerykańskiej, która sięgnęła po Drużynowy Puchar Świata. Startował również na olimpiadzie w Sydney w 2000, ale bez powodzenia.
Michael Chang cieszył się szczególną popularnością - ze względu na swoje pochodzenie - wśród kibiców w Azji; był jednym z najskuteczniejszych graczy w turniejach na tym kontynencie. Jego gra opierała się na doskonałym przygotowaniu fizycznym, wybieganiu, umiejętności przebicia niemal każdej piłki. Był mistrzem loba i returnu. Brakowało mu natomiast kończących uderzeń, a przede wszystkim wygrywającego serwisu; zaliczał się do najniższych zawodników w gronie tenisistów zawodowych. Bekhend grał oburącz.
W 2001 uczestniczył w kampanii na rzecz przyznania organizacji igrzysk olimpijskich 2008 Pekinowi jako ambasador dobrej woli. Jest zaangażowany w działalność charytatywną i religijną (chrześcijańską). W 2002 opublikował autobiografię Holding Serve: Persevering On and Off the Court. Finały turniejów wielkoszlemowych Nr Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału 1. Zwycięzca 1989 French Open Ceglana Stefan Edberg 6:1, 3:6, 4:6, 6:4, 6:2 2. Przegrany 1995 French Open Ceglana Thomas Muster 5:7, 2:6, 4:6 3. Przegrany 1996 Australian Open Twarda Boris Becker 2:6, 4:6, 6:2, 2:6 4. Przegrany 1996 US Open Twarda Pete Sampras 1:6, 4:6, 6:7(3)
Finały Pucharu Wielkiego Szlema Nr Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału 1. Przegrany 1991 Monachium Dywanowa David Wheaton 5:7, 2:6, 4:6 2. Przegrany 1992 Monachium Dywanowa Michael Stich 2:6, 3:6, 2:6
Finały turnieju Masters Cup Nr Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału 1. Przegrany 2001 Frankfurt Dywanowa Boris Becker 6:7(3), 0:6, 6:7(5)
Finały turniejów Masters Nr Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału 1. Zwycięzca 1990 Toronto Twarda Jay Berger 4:6, 6:3, 7:6(2) 2. Zwycięzca 1992 Indian Wells (1) Twarda Andriej Czesnokow 6:3, 6:4, 7:5 3. Zwycięzca 1992 Miami Twarda Alberto Mancini 7:5, 7:5 4. Zwycięzca 1993 Cincinnati (1) Twarda Stefan Edberg 7:5, 0:6, 6:4 5. Zwycięzca 1994 Cincinnati (2) Twarda Stefan Edberg 6:2, 7:5 6. Przegrany 1995 Cincinnati Twarda Andre Agassi 5:7, 2:6 7. Zwycięzca 1996 Indian Wells (2) Twarda Paul Haarhuis 7:5, 6:1, 6:1 8. Przegrany 1996 Cincinnati Twarda Andre Agassi 6:7(4), 4:6 9. Zwycięzca 1997 Indian Wells (3) Twarda Bohdan Ulihrach 4:6, 6:3, 6:4, 6:3
Finały turniejów ATP Championship Series i ATP World Series tournaments Legenda ATP Championship Series ATP World Series tournaments Nr Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału 1. Zwycięzca 1988 San Francisco (1) Dywanowa Johan Kriek 6:2, 6:3 2. Przegrany 1989 Los Angeles Twarda Aaron Krickstein 6:2, 4:6, 2:6 3. Zwycięzca 1989 Wembley Dywanowa Guy Forget 6:2, 6:1, 6:1 4. Przegrany 1990 Los Angeles Twarda Stefan Edberg 6:7(4), 6:2, 6:7(3) 5. Przegrany 1990 Wembley Dywanowa Jakob Hlasek 6:7(7), 3:6 6. Zwycięzca 1991 Birmingham Dywanowa Guillaume Raoux 6:3, 6:2 7. Zwycięzca 1992 San Francisco (2) Twarda Jim Courier 6:3, 6:3 8. Przegrany 1992 Hongkong Twarda Jim Courier 5:7, 3:6 9. Zwycięzca 1993 Dżakarta (1) Twarda Carl-Uwe Steeb 2:6, 6:2, 6:1 10. Zwycięzca 1993 Osaka Twarda Amos Mansdorf 6:4, 6:4 11. Przegrany 1993 Los Angeles Twarda Richard Krajicek 6:0, 6:7(3), 6:7(5) 12. Przegrany 1993 Long Island Twarda Marc Rosset 4:6, 6:3, 1:6 13. Zwycięzca 1993 Kuala Lumpur Twarda Jonas Svensson 6:0, 6:4 14. Zwycięzca 1993 Pekin (1) Dywanowa Greg Rusedski 7:6(5), 6:7(6), 6:4 15. Zwycięzca 1994 Dżakarta (2) Twarda David Rikl 6:3, 6:3 16. Przegrany 1994 San José Twarda Renzo Furlan 6:3, 3:6, 5:7 17. Zwycięzca 1994 Filadelfia Dywanowa Paul Haarhuis 6:3, 6:2 18. Przegrany 1994 Tokio Twarda Pete Sampras 4:6, 2:6 19. Zwycięzca 1994 Hongkong (1) Twarda Patrick Rafter 6:1, 6:3 20. Zwycięzca 1994 Atlanta (1) Ceglana Todd Martin 6:7(4), 7:6(4), 6:0 21. Przegrany 1994 Tokio Dywanowa Goran Ivanišević 4:6, 4:6 22. Zwycięzca 1994 Pekin (2) Dywanowa Anders Järryd 7:5, 7:5 23. Przegrany 1995 San José Twarda Andre Agassi 2:6, 6:1, 3:6 24. Przegrany 1995 Filadelfia Dywanowa Thomas Enqvist 6:0, 4:6, 0:6 25. Zwycięzca 1995 Hongkong (2) Twarda Jonas Björkman 6:3, 6:1 26. Zwycięzca 1995 Atlanta (2) Ceglana Andre Agassi 6:2, 6:7(6), 6:4 27. Zwycięzca 1995 Tokio Dywanowa Mark Philippoussis 6:3, 6:4 28. Zwycięzca 1995 Pekin (3) Dywanowa Renzo Furlan 7:5, 6:3 29. Przegrany 1996 Hongkong Twarda Pete Sampras 4:6, 6:3, 4:6 30. Zwycięzca 1996 Waszyngton (1) Twarda Wayne Ferreira 6:2, 6:4 31. Zwycięzca 1996 Los Angeles (1) Twarda Richard Krajicek 6:4, 6:3 32. Przegrany 1996 Singapur Dywanowa Jonathan Stark 4:6, 4:6 33. Zwycięzca 1997 Memphis Twarda Todd Woodbridge 6:3, 6:4 34. Zwycięzca 1997 Hongkong (3) Twarda Patrick Rafter 6:3, 6:3 35. Zwycięzca 1997 Orlando Ceglana Grant Stafford 4:6, 6:2, 6:1 36. Zwycięzca 1997 Waszyngton (2) Twarda Petr Korda 5:7, 6:2, 6:1 37. Przegrany 1998 Memphis Twarda Mark Philippoussis 3:6, 2:6 38. Przegrany 1998 Orlando Ceglana Jim Courier 5:7, 6:3, 5:7 39. Zwycięzca 1998 Boston Twarda Paul Haarhuis 6:3, 6:4 40. Zwycięzca 1998 Szanghaj Dywanowa Goran Ivanišević 4:6, 6:1, 6:2 41. Przegrany 2000 Auckland Twarda Magnus Norman 6:3, 3:6, 5:7 42. Zwycięzca 2000 Los Angeles (2) Twarda Jan-Michael Gambill 6:7(2), 6:3, krecz
http://pl.wikipedia.org/wiki/Michael_Chang
|
Rok 1993:
#9 Jakarta R32 Ronald Agenor (USA) 6-2, 6-4 R16 Gianluca Pozzi (ITA) 6-1, 6-1 Q Rodolphe Gilbert (FRA) 6-2, 2-1 RET S Jacco Eltingh (NED) 6-4, 6-4 W Carl-Uwe Steeb (GER) 2-6, 6-2, 6-1
#10 Osaka R32 David Prinosil (GER) 6-1, 4-6, 6-4 R16 Chuck Adams (USA) 6-4, 6-2 Q Greg Rusedski (GBR) 6-2, 4-6, 7-6(1) S Stephane Simian (FRA) 6-2, 3-6, 6-3 W Amos Mansdorf (ISR) 6-4, 6-4
#11 ATP Masters Series Cincinnati R64 Bye R32 Daniel Nestor (CAN) 6-3, 7-6(5) R16 Jamie Morgan (AUS) 6-1, 7-6(7) Q Jason Stoltenberg (AUS) 7-6(3), 5-7, 6-3 S Andre Agassi (USA) 7-5, 1-6, 7-5 W Stefan Edberg (SWE) 7-5, 0-6, 6-4
#12 Kuala Lumpur-2 R32 Yasufumi Yamamoto (JPN) 7-5, 6-2 R16 Robbie Weiss (USA) 6-1, 2-6, 6-4 Q Jonas Bjorkman (SWE) 7-5, 6-1 S Grant Stafford (RSA) 6-1, 6-3 W Jonas Svensson (SWE) 6-0, 6-4
#13 Beijing R32 Chris Pridham (CAN) 6-4, 7-5 R16 Shuzo Matsuoka (JPN) 6-4, 6-7(3), 7-5 Q Christian Bergstrom (SWE) 7-6(6), 6-4 S Tommy Ho (USA) 6-2, 6-3 W Greg Rusedski (GBR) 7-6(5), 6-7(6), 6-4
|
Rok 1994:
#14 Jakarta R32 Bonit Wiryawan (INA) 6-1, 6-0 R16 Marcelo Charpentier (ARG) 6-3, 6-3 Q Robbie Weiss (USA) W/O S Younes El Aynaoui (MAR) 6-3, 6-3 W David Rikl (CZE) 6-3, 6-3
#15 Philadelphia R32 Chuck Adams (USA) 3-6, 6-1, 6-2 R16 Jakob Hlasek (SUI) 4-6, 6-3, 6-3 Q Jonathan Stark (USA) 6-2, 6-3 S Jim Courier (USA) 7-6(6), 6-2 W Paul Haarhuis (NED) 6-3, 6-2
#16 Hong Kong R32 David Wheaton (USA) 6-3, 6-3 R16 Omar Camporese (ITA) 6-3, 6-3 Q Michael Tebbutt (AUS) 6-3, 6-4 S Brad Gilbert (USA) 6-2, 7-5 W Patrick Rafter (AUS) 6-1, 6-3
#17 Atlanta R32 Robbie Weiss (USA) 6-4, 6-1 R16 Luiz Mattar (BRA) 6-3, 7-5 Q Christian Bergstrom (SWE) 6-1, 6-3 S MaliVai Washington (USA) 6-1, 6-2 W Todd Martin (USA) 6-7(4), 7-6(4), 6-0
#18 ATP Masters Series Cincinnati R64 Bye R32 Greg Rusedski (GBR) 6-3, 6-3 R16 Cedric Pioline (FRA) 6-2, 3-6, 6-3 Q Jason Stoltenberg (AUS) 6-1, 3-6, 7-5 S David Wheaton (USA) 6-3, 6-4 W Stefan Edberg (SWE) 6-2, 7-5
#19 Beijing R32 Maurice Ruah (VEN) 6-4, 4-6, 6-3 R16 Shuzo Matsuoka (JPN) 7-6(4), 6-4 Q Alexander Mronz (GER) 6-2, 6-3 S Brett Steven (NZL) 7-5, 6-3 W Anders Jarryd (SWE) 7-5, 7-5
|
Rok 1997:
#27 Memphis R64 Bye R32 Patrick Rafter (AUS) 6-2, 6-4 R16 Kenneth Carlsen (DEN) 6-7(2), 6-2, 6-0 Q Richey Reneberg (USA) 6-7(4), 6-2, 6-0 S Todd Martin (USA) 3-6, 6-4, 6-4 W Todd Woodbridge (AUS) 6-3, 6-4
#28 ATP Masters Series Indian Wells R64 Bye R32 Sjeng Schalken (NED) 6-4, 6-3 R16 Marc Rosset (SUI) 6-2, 7-5 Q Cedric Pioline (FRA) 6-3, 6-2 S Thomas Muster (AUT) 6-1, 7-6(1) W Bohdan Ulihrach (CZE) 4-6, 6-3, 6-4, 6-3
#29 Hong Kong R32 Melvin Tong (HKG) 6-0, 6-1 R16 Jeff Tarango (USA) 6-4, 4-6, 6-1 Q David Prinosil (GER) 6-1, 7-6(5) S Thomas Johansson (SWE) 7-6(5), 6-4 W Patrick Rafter (AUS) 6-3, 6-3
#30 Orlando R32 Jan-Michael Gambill (USA) 6-3, 6-3 R16 Juan Albert Viloca-Puig (ESP) 6-2, 6-7(3), 7-5 Q Byron Black (ZIM) 7-5, 6-3 S Jason Stoltenberg (AUS) 4-6, 6-3, 6-3 W Grant Stafford (RSA) 4-6, 6-2, 6-1
#31 Washington R64 Bye R32 Luis Herrera (MEX) 6-3, 6-7(9), 7-6(5) R16 Michael Joyce (USA) 4-6, 6-1, 6-2 Q Scott Draper (AUS) 6-2, 6-3 S Brett Steven (NZL) 6-2, 7-6(4) W Petr Korda (CZE) 5-7, 6-2, 6-1
|