Wiesz, miałem się nawet z Tobą zgodzić, ale na bezrybiu i rak ryba. W tym roku między graczami z czołówki nie było ani jednego(!) meczu, który byłby zarazem zacięty i na wysokim poziomie. Owszem były dobre indywidualne występy Feda i Nadala, ale dobra gra jednego tenisisty to za mało, żeby ktoś to wziął do takiego rankingu. Dla mnie meczem roku sportowo było spotkanie Miszy z Rychem na AO, historyczno - statystycznie Isnera z Machutem oczywiście.
I na koniec... no nie byłbym sobą, gdybym tego nie napisał.   Dla mnie fakt jarania się i uznawanie za mecz roku pokazu przebijactwa  w hali(!!!!!) uważam za wzorcowy dowód na upadek dyscypliny, ale to moje bardzo prywatne zdanie.

Tym bardziej, że z tego zestawienia płynie taka nauka, jakoby w pierwszej połowie roku nie doszło do żadnych, godnych odnotowania spotkań. Oczywiście warty wspomnienia jest tutaj maraton francusko-rosyjski z AO, ale nawet Nadal-Gulbis z Rzymu miał o wiele więcej wspólnego z tenisem niż "pojedynek roku".

Również obecność ledwie jednej konfrontacji  w formule best of five wydaje się dość wymowna.

Moja osobista lista:

1.Gasquet vs Youhzny(AO)
2.Federer vs Murray(AO)
3.Nadal vs Gulbis
4.Llodra vs Soderling
5.Soderling vs Federer (RG)

Ostatnio edytowany przez Fed-Expresso (07-12-2010 18:41:50)

Fed-Expresso napisał:

Również obecność ledwie jednej konfrontacji  w formule best of five wydaje się dość wymowna.

Wszystko rozumiem, ale nie umieć liczyć do dwóch to lekka przesada.

A gdzie mecz Ryśka z Miszą?

Ostatnio edytowany przez szeva (07-12-2010 20:28:57)

2010 PLAYERS OF THE YEAR - DJOKOVIC, MURRAY, SODERLING


Novak Djokovic won two titles in 2010,
but called Serbia's Davis Cup triumph
the highlight of the season.

ATPWorldTour.com reviews the best players of the year, beginning with the World No. 3 to No. 5.

Novak Djokovic

For the fourth straight year, Novak Djokovic finished as the world’s No. 3 player. But in contrast to the previous seasons, 2010 was crowned not by his individual achievements, but by the collective effort of the Davis Cup team.

Djokovic was the backbone of the Serbian squad, going 7-0 in singles rubbers to lead the nation past the United States, Croatia, the Czech Republic and France. In the final, he kept the country’s hopes afloat after it’d fallen behind 0-1 and 1-2, drawing Serbia level with France each time and giving countryman Viktor Troicki the chance to become the hero with victory in the Cup-clinching fifth rubber.

Showing their solidarity, the 2008 Australian Open champion and teammates followed through on their promise of shaving their heads if they won the Davis Cup, each taking turns to complete the ritual on centre court at Belgrade Arena. Djokovic stated afterwards, “This is by far, individually and for the team, the best achievement in our career by far… Definitely the best feeling that we have experienced on a tennis court, ever."

In 2010, Djokovic also managed to break – albeit temporarily – the stronghold of Roger Federer and Rafael Nadal at the top two spots in the South African Airways ATP Rankings, holding down the No. 2 position for 26 weeks during the season and entering Roland Garros in a three-way battle for the No. 1 ranking.

At the US Open, Djokovic took part in one of the most memorable matches of the season when he saved two match points to defeat Federer in a five-set semi-final. Though he lost to Nadal in his third appearance in a Grand Slam final, Djokovic collected titles No. 17 and 18 during the season as he successfully defended his crowns at Dubai and Beijing.

But he finished the year with two question marks going into 2011. Can he finally push higher than No. 3 in the year-end rankings next season, and will he go a third year without adding to his first Grand Slam title won at the 2008 Australian Open?

Andy Murray



The weight of a nation’s expectations was never more evident than at this year’s Australian Open. Andy Murray had fueled Great Britain’s hopes of its first Grand Slam champion since 1934, getting his 2010 campaign off to a stellar start as he made his way into the championship match without losing a set. But in a repeat of the 2008 US Open final, the Scot came up short to Roger Federer and said during a tearful trophy presentation, “Sorry I couldn't do it for you tonight. I can cry like Roger, it's just a shame I can't play like him.”

But Murray showed that he could indeed play like Federer; his best results of the 2010 season would come against the Swiss, whom he would meet on the ATP World Tour Masters 1000 stages at Toronto and Shanghai. He defeated Federer in straight sets on both occasions to claim the titles, with his triumph at Toronto made sweeter by his victory over Rafael Nadal in the semi-finals. Murray, who became the fifth different player to defeat Federer and Nadal in the same tournament, said, “Winning a tournament is always great, but it's the first time I beat Roger and Rafa in the same tournament, which is probably the most pleasing thing, and then didn't drop a set against either of them.”

Murray also posted solid results in the U.K. capital, reaching the Wimbledon semi-finals for a second straight year – with Her Majesty Queen Elizabeth II in attendance – and the semi-finals at the Barclays ATP World Tour Finals, where he lost to Nadal in one of the best matches of the year. Murray reclaimed the No. 4 ranking with his showing at the season-ending finale, marking the first time in 25 years that the same quartet of players finished among the Top 4 for three straight years.

Robin Soderling



Robin Soderling’s 2010 season started off with surprising first round exits at Chennai and the Australian Open, leaving some observers to wonder if his stunning 2009 breakthrough was a one-off.

But the Swede brushed aside memories of the rocky start by winning the ATP World Tour 500 title in February at Rotterdam and continued his climb in the South African Airways 2010 ATP Rankings with semi-final showings at the hard-court ATP World Tour Masters 1000 tournaments in Indian Wells and Miami and a runner-up finish on clay in Barcelona.

One year removed from his breakout performance at Roland Garros, the Swede proved that his run was no fluke. He played the role of giant killer for a second straight year, ousting defending champion Roger Federer in the quarter-finals, and finished the week second to only Rafael Nadal. He continued to prove his status as one of the circuit’s best as he reached the quarter-finals at Wimbledon for the first time and at the US Open for a second straight year.

Soderling’s consistency following the year’s final major helped him attain a career-high No. 4 ranking, as he reached the quarter-finals or better in all six of his tournament appearances to conclude the regular ATP World Tour season, capped by his first ATP World Tour Masters 1000 title at the BNP Paribas Masters.

“I feel like I’m improving and I like being a top player," said Soderling, who finished the year at No. 5. "It is what I have worked hard for. This is where I want to be.”

Tomorrow: Nadal & Federer

http://www.atpworldtour.com/News/Tennis … rling.aspx

Biggest Upsets Of The Year - Nos. 3-5

ATPWorldTour.com reviews the Top 5 upsets of the year, beginning with Nos. 3-5.


Rafael Nadal squandered 24 of 26 break points
as he lost to Guillermo Garcia-Lopez in the Bangkok semi-finals.

3. Guillermo Garcia-Lopez d. Rafael Nadal, 2-6, 7-6(3), 6-3, Bangkok SF

When World No. 53 Guillermo Garcia-Lopez squared up to his top-ranked countryman Rafael Nadal in the PTT Thailand Open semi-finals, few would have expected the 27 year old to be the one to end Nadal’s nine-match winning streak.

Just a week after becoming the seventh man in the history of the sport to win the career Grand Slam, Nadal had made his debut in Bangkok to great fanfare and after two convincing victories in his opening matches, made a strong start to the clash with Garcia-Lopez as he raced to a one-set lead.

With Nadal boasting a 64-4 match record in the past 52 weeks after winning the first set, it seemed the remainder of the contest would be a formality for the left-hander. Not so. Nadal squandered 24 of 26 break point chances in the match, including 16 in the second set, and was made to pay the price as Garcia-Lopez converted his only chance in the third set to seal victory in what he later hailed as “the best match of my career”.

“I had a lot of break point chances in the second set, too many chances,” lamented Nadal, who was bidding to reach his eighth tour-level final of the season. “He played a great match, especially in the third set, but I was playing better than him in the beginning. I didn't play the break points well. With 26 opportunities to break you have to take your chances. It's a difficult loss to accept. I was playing well and had a good opportunity to get to final.”

The result proved to be a catalyst for Garcia-Lopez, who went on to win his second ATP World Tour title with victory over Jarkko Nieminen, before reaching the quarter-finals in Tokyo (l. to Troicki) and beating Tomas Berdych en route to the Shanghai quarter-finals (l. to Djokovic).

4. Ivan Ljubicic d. Rafael Nadal, 3-6, 6-4, 7-6(1), Indian Wells SF



LjubicicYou may have been forgiven for thinking Ivan Ljubicic’s best tennis playing days were behind him when the Croatian turned 31 in March. However, just a day later the Croatian proved that in fact the best was still to come when he ousted Rafael Nadal en route to winning his first ATP World Tour Masters 1000 title in Indian Wells.

“Probably the best I've ever played in my career. I enjoyed it, really… Great, great moment,” declared Ljubicic after drawing on all his fighting spirit to recover from a set down to defeat Nadal for just the second time in seven attempts. The Croatian had beaten Novak Djokovic in the fourth round and defeated his third Top 10 player of the week, No. 8 Andy Roddick, to win the title.

After saving four break points in what he later termed the “key to the match” in the sixth game of the second set, Ljubicic went on to level the match before pulling off what he called “the best tie-break of my career” to clinch the deciding third set in two hours and 34 minutes.

For Nadal, it meant the continuation of his 10-month title drought and a drop from No. 3 to No. 4 in the South African Airways 2010 ATP Rankings. “That was an accident today,” said Nadal. “That's my feeling because I was playing enough well to win the tournament.”


5. Tomas Berdych d. Roger Federer, 6-4, 3-6, 6-1, 6-4, Wimbledon QF



BerdychJust a month after his record of reaching 23 consecutive Grand Slam semi-finals was ended at Roland Garros by Robin Soderling, Roger Federer was dealt another shock defeat in the Wimbledon quarter-finals. The Swiss, who was bidding to reach his eighth straight final at the All England Club, was bundled out on Centre Court by Tomas Berdych, who had also beaten the Swiss after saving match point a couple of months earlier in Miami.

It marked the first time that Federer had not reached a grass-court final since losing in the first round at Wimbledon (l. to Ancic) in 2002. The Basel native, who committed 18 unforced errors – five fewer than Berdych - had not lost to a player outside the Top 10 at a Grand Slam championship since 2004 at Roland Garros.

While the sight of Federer bowing out of The Championships prior to the final was a surprise to tennis fans, the nature of his opponent’s breakthrough was not. At Roland Garros, Berdych had reached his first Grand Slam semi-final and for a long time had been considered one of the most talented players on tour, although grass had not been his strongest surface.

“[I'm] not surprised," said Berdych, who would go on to lose to Rafael Nadal in his first Grand Slam final at the end of the week. "I'm very happy with my performance today. I was playing really well. I [had] some weak moments in the second set when I lost my serve and gave him chance to win the set. I didn't have any special tactics. For me the important thing was to play my tennis, serve well [and] play aggressive."

http://www.atpworldtour.com/News/Tennis … -To-5.aspx

Match of the Year: John Isner d. Nicolas Mahut 6-4, 3-6, 6-7 (7), 7-6 (3), 70-68



We’re familiar with 8-6, 9-7, even an 11-9 or two. But no one, not even a couple of kids pretending they’re playing the final of Wimbledon, would let their imaginations run all the way to 70-68. There isn’t enough time in the day. In fact, as John Isner and Nicolas Mahut found out, there isn’t enough time in two days. The second-round match between the American and the Frenchman lasted 11 hours, 5 minutes, and 183 games, both all-time records. Isner hit 113 aces, Mahut 105, also records. The match lasted long enough to make headlines around the world, and give the winner, Isner, an extra few minutes of fame. He threw out the first pitch at Yankee Stadium and appeared on ABC’s Good Morning America. Reading the Top 10 list on the Late Show with David Letterman, Isner spoke of his thoughts during the epic match, jokingly pondering, “Why couldn’t I have played Federer? It would’ve been over in 15 minutes.”

http://www.tennis.com/articles/template … 6&zoneid=9

O! To jest jedno z wydarzeń minionego roku. 1 gem dzielił nas od chyba największej sensacji w historii dyscypliny, przynajmniej od kiedy ja tenis oglądam. To by było coś niebywałego.

Isner-Mahut i nie tylko - najlepsze mecze sezonu ATP



Sezon 2010 w męskim tenisie to mnóstwo wspaniałych widowisk, którymi kibice mogli się ekscytować. Przedstawiamy naszą subiektywną listę Top 7 najbardziej niesamowitych meczów sezonu.

7. Andy Roddick - Fernando González, 6:3, 3:6, 4:6, 7:5, 6:2, 1/8 finału Australian Open

Szalenie widowiskowo grający González stał się współtwórcą kolejnego wspaniałego spektaklu, w którym było wszystko: niesamowite tempo gry, zwroty akcji, nieziemskie wymiany i do tego kontrowersje. Kluczowy był IV set. W 10. gemie González obronił cztery piłki setowe (było 0-40) serwując trzy asy. Z kolei w 12. gemie Chilijczyk roztrwonił prowadzenie 40-0. Roddick do równowagi doprowadził top-spinowym lobem. Forhend uderzony przez Fernando w siatkę dał Amerykaninowi setbola. Kros forhendowy Andy'ego został przez sędziego liniowego wywołany jako autowy, ten jednak postanowił sprawdzić ślad i się nie pomylił. Sędzia ogłosił zakończenie seta, co doprowadziło niemal do furii Gonzáleza, który domagał się powtórzenia punktu tłumacząc się tym, że gdyby nie wywołanie autu przez liniowego odbiłby piłkę i chyba miał rację. Nieodwołalna decyzja podcięła skrzydła Chilijczykowi i V seta przegrał 2:6. Przez cztery sety tenisiści zaserwowali kibicom prawdziwą ucztę z wymianami, którymi można by obdzielić kilka meczów i warto umieścić ten spektakl na liście hitów 2010 roku.

6. Michaił Jużnyj - Richard Gasquet, 6:7(11), 4:6, 7:6(7), 7:6(7), 6:4, I runda Australian Open

Starcie dwóch tenisowych artystów, czarodziejów: rosyjskiego i francuskiego. Mecz I rundy, który śmiało mógłby być ozdobą każdego wielkoszlemowego finału. Fenomenalne, zapierające dech w piersiach wymiany ze zmianami rotacji, wypadami do siatki, płaskimi piłkami mieszanymi z bardzo mocno podcinanymi, zwroty akcji i szalone pościgi.

W 11. gemie IV seta Jużnyj, który przegrał pierwsze dwa sety, odparł dwie piłki meczowe. Pierwszą wygrywającym serwisem, drugą po jednej z wielu bajecznych wymian. Rosjanin dobiegł do wspaniałego drop-szota Gasquet i odegrał go na drugą stronę, Francuz ofiarnie rzucił się na kort, ale nawet ten technik nie był w stanie przebić woleja granego z tak ekwilibrystycznej pozycji. Na zakończenie seta tie break i owacja na stojąco po ostatniej piłce, w której właściwie mieliśmy dwie akcje. Gasquet zagrał niesłychanie ciasnego krosa bekhendowego, a Jużnyj wyrzucony daleko poza kort odpowiedział nadzwyczajnym bekhendem! I takich efektownych wymian było w tym spotkaniu całe mnóstwo, spokojnych, jednostajnych przebijanych w tym widowisku niemal nie było. Rywalizacji w V secie dramaturgii dodał stan obu tenisistów, których łapały skurcze. Francuz prowadził w nim 4:2, ale szalony zryw Rosjanina dał mu cztery gemy z rzędu i awans do II rundy po czterech godzinach i 57 minutach elektryzującego widowiska.

5. Novak Đoković - Roger Federer, 5:7, 6:1, 5:7, 6:2, 7:5, półfinał US Open

Ten mecz miał przeróżne oblicza, w dwóch setach Szwajcar pozwalał sobie na odpoczynek, a prawdziwe natężenie emocji mieliśmy w V secie. Roger omal nie dał się przełamać w siódmym gemie, w którym prowadził 40-0. W dziewiątym gemie Đokovicowi wydawało się, że prowadzi 30-0, ale Szwajcar poprosił o sprawdzenie śladu i miał rację, bo jego forhend minimalnie zahaczył linię. Federer utrzymał podanie, a w 10. gemie przy 15-40 miał dwie piłki meczowe. I wtedy trzy fenomenalne forhendy (jeden wspaniały wolej) dały Serbowi przewagę. Serb ostatecznie utrzymał serwis, a w kolejnym gemie przełamał Szwajcara i własnym podaniem zapewnił sobie miejsce w finale wcześniej broniąc jednak break pointa. Ostatnia piłka to wymiana złożona z 22 uderzeń zakończona wyrzuconym przez Rogera forhendem. Po trzech godzinach i 44 minutach popularny Nole zapewnił sobie drugi finał US Open (pierwszy w 2007). Roger, pięciokrotny triumfator US Open, popełnił 66 niewymuszonych błędów przy 38 Đokovicia.

Đoković, który przegrał trzy wcześniejsze mecze z Federerem na Flushing Meadows, w tym w finale 2007, powiedział: - Wiedziałem, że muszę być cierpliwy i nie dawać za bardzo ponieść się emocjom, ponieważ przez takie przypadki przegrywałem z nim w decydujących momentach. On wykorzystuje taką nerwowość przeciwnika. On to wyczuwa.

Fani tenisa liczący na starcie gladiatorów Nadal - Federer na Flushing Meadows musieli obejść się smakiem. - Chciałbym zagrać przeciwko niemu tutaj. Robiłem swoje przez ostatnich sześć lat dochodząc do finału, a jego niefortunnie nigdy tam nie było. Teraz dzielił mnie jeden krok od tego wydarzenia, oczywiście to jest trochę rozczarowujące - powiedział Szwajcar.

4. Gaël Monfils - Roger Federer, 7:6(7), 6:7(1), 7:6(4), półfinał BNP Paribas Masters

Fani zgromadzeni w hali w Bercy obejrzeli dwa fenomenalne widowiska jeden po drugim. Urodzony w Paryżu Monfils zwyciężając Federera osiągnął w tej imprezie drugi finał z rzędu. Niesiony dopingiem znakomitej publiczności w decydującym secie odrodził się ze stanu 1:4, a w 12. gemie obronił pięć piłek meczowych, by w trzecim tie breaku zapewnić sobie zwycięstwo po dwóch godzinach i 41 minutach. To jego pierwsze zwycięstwo w szóstym spotkaniu z 16-krotnym triumfatorem Wielkiego Szlema.

- Jestem szczęśliwy, że pokonałem Rogera. On jest kimś, kogo bardzo podziwiam. On jest legendą tenisa, legendą, nad którą ja odniosłem piękne zwycięstwo. Zapamiętam to do końca swojego życia - powiedział Monfils. - Co więcej to wydarzyło się w tym samych specjalnych dla mnie warunkach, w Paryżu, więc to jest dopiero szczęście.

Federer po raz czwarty w 2010 roku przegrał mecz, w którym miał piłki meczowe. Poza półfinałem US Open z Đokoviciem nie wykorzystał trzech meczboli w spotkaniu z Marcosem Baghdatisem w III rundzie w Indian Wells, a dwa tygodnie później w Miami zmarnował jedną piłkę meczową i przegrał w 1/8 finału z Tomášem Berdychem.

3. John Isner - Nicolas Mahut, 6:4, 3:6, 6:7(7), 7:6(3), 70:68, I runda Wimbledonu

Niesamowita dyspozycja serwisowa, siła fizyczna i wytrwałość obu tenisistów spowodowały, że ten mecz rozgrywany był w ciągu trzech dni. W czwartek gdy tenisiści w końcu dobrnęli do końca pojedynku na korcie 18 były tłumy kibiców oraz gość honorowy królowa Elżbieta II. Najdłuższy mecz w historii tenisa trwał 11 godzin i pięć dni czystej gry i ustanowionych zostało mnóstwo rekordów, które być może nigdy nie zostaną pobite. Isner zakończył tę konfrontację zwycięskim bekhendem wzdłuż linii i było to jego 246. kończące uderzenie. V set tego magicznego pojedynku odbywającego się na świętej londyńskiej trawie trwał osiem godzin i 11 minut, o 98 minut więcej niż dotychczasowy najdłuższy mecz w historii tenisa.

- Absolutny wojownik - powiedział Isner o pokonanym Mahut. - To śmierdzące, że ktoś musiał przegrać. Dzielenie tego z nim było absolutnym honorem. Może spotkamy się jeszcze gdzieś po drodze i wtedy nie będzie 70:68? Zanim Amerykanin przełamał Francuza w 183. gemie obaj tenisiści utrzymywali swoje serwisy przez 168 gemów z rzędu. W całym meczu, w którym rozegrano 980 piłek, były tylko trzy przełamania. Obaj tenisiści ustanowili również rekord w liczbie zaserwowanych asów: 113 Isner, 103 Mahut oraz liczbie kończących uderzeń (w sumie 490).

2. Robin Söderling - Michaël Llodra, 6:7(0), 7:5, 7:6(6), półfinał BNP Paribas Masters w Paryżu

Pupil gospodarzy Llodra po zwycięstwach nad Đokoviciem i Nikołajem Dawidienką osiągnął swój pierwszy półfinał w cyklu Masters 1000. Drogę do finału zamknął mu Söderling, z którym stworzył porywające widowisko. Stosujący taktykę serwis i wolej Llodra w decydującym secie wrócił do gry ze stanu 1:4, a w 12. gemie miał trzy piłki meczowe. Söderling wszystkie obronił i sięgnął po zwycięstwo w decydującym tie breaku po dwóch godzinach i 49 minutach tenisowej maestrii.

- Dzisiaj był wspaniały mecz. Może to nie było ładne, ale jestem tutaj jako zwycięzca - mówił Söderling, który w finale pokonał także drugiego faworyta gospodarzy Monfilsa i zdobył swój pierwszy tytuł w cyklu Masters 1000. - Myślę, że tenis jest bardzo mentalnym sportem, ponieważ tutaj każdy może wygrać, każdy jest taki dobry. Więc od strony mentalnej rozstrzyga się wiele meczów.

1. Rafael Nadal - Andy Murray 7:6(5), 3:6, 7:6(6), półfinał Masters

Zaczęło się jak u Hitchcocka, czyli od trzęsienia ziemi i z każdą sekundę napięcie rosło. - Dzisiaj zrozumiałem dlaczego gram w tenisa - powiedział faworyt Brytyjczyków Murray po trzysetowej łamiącej jego serce porażce z tytanem Nadalem.

Pełną zwrotów akcji, fantastycznych wymian z głębi kortu, spięć pod siatką batalię Nadala z Murrayem z miejsca uznano za jedno z najlepszych spotkań dekady. Dla Murraya była na szansa na wygranie największego turnieju w karierze na swojej ziemi. Nadal miał już na koncie trzy wygrane turnieje wielkoszlemowe, a przez sezon na kortach ziemnych przebrnął bez porażki. To był jeden z najlepszych sezonów w erze otwartej w wykonaniu jednego tenisisty. W trwającym trzy godziny i 11 minut elektryzującym widowisku w obecności 17,5 tys. kibiców w monumentalnej hali O2 Murray w decydującym secie od stanu 3:5 doprowadził do tie breaka, w którym prowadził 4-1. Górą był jednak Nadal, który w ten sposób osiągnął swój pierwszy finał w kończącej sezon imprezie.

- To był fantastyczny mecz - powiedział Hiszpan, który w wielkim finale przegrał z Federerem. - Jestem bardzo szczęśliwy, że pokonałem tak wielkiego mistrza jak Andy. Dla mnie to niewiarygodne zwycięstwo. Jestem bardzo szczęśliwy z tego wszystkiego, ponieważ był to naprawdę ciężki mecz z jednym z najlepszych tenisistów na świecie.

http://www.sportowefakty.pl/tenis/2010/ … ezonu-atp/