William Tilden

Joao · 05-06-2010 14:32:31

William Tatem Tilden, II (ur. 10 lutego 1893 w Filadelfii, zm. 5 czerwca 1953 w Los Angeles) – tenisista amerykański, zwycięzca 10 turniejów wielkoszlemowych, siedmiokrotny zdobywca Pucharu Davisa, uważany za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii tenisa.

Biografia

Tilden zdecydowanie dominował w tenisie męskim w latach 20., przyczyniając się do popularyzacji tego sportu; dysponował (przy bardzo dobrych warunkach fizycznych – 190 cm wzrostu) potężnym pierwszym serwisem, skutecznym rotowanym drugim serwisem, mocnymi uderzeniami z głębi kortu, ale również zagraniami taktycznymi – lobem, skrótem, bekhendem slajsowanym czy forhendem czopowanym. Prawdopodobnie właśnie wkład Tildena do taktyki ma największe znaczenie – przez lata analizował rozmaite zagrania, by móc przewidzieć zachowanie przeciwnika i lot piłki, uważnie obserwował grę rywali (efektem tych badań stała się książka The Art of Lawn Tennis). Dzięki temu zyskał opinię "największego stratega meczowego w historii tenisa", łączącego grę z głębi z kortu z atakami wolejowymi przy siatce. Ciekawostkę stanowi fakt, że największe sukcesy odniósł w dojrzałym sportowym wieku (po ukończeniu 27 lat), a starty był w stanie kontynuować do końca życia.

Pochodził z zamożnej rodziny. Przez lata regularnie startował w turniejach, ale większych sukcesów nie odnosił; jego największymi osiągnięciami były zwycięstwa w międzynarodowych mistrzostwach USA (obecne US Open) w grze mieszanej, w parze z Mary K. Browne, w 1913 i 1914. Był uważany za ambitnego gracza, ale o bardzo przeciętnym bekhendzie, co skrzętnie wykorzystywali jego rywale. W 1918 i 1919 dochodził do finału mistrzostw USA, ale przegrywał kolejno z Lindleyem Murrayem i Williamem Johnstonem. Pod wpływem gładkiej porażki z Johnstonem Tilden przez zimę 1919/1920 skoncentrował się na treningu bekhendu, co szybko przyniosło znakomite rezultaty; już w 1920 w kolejnym finale mistrzostw USA zrewanżował się Johnstonowi (nie przegrał później z tym rywalem ważnego meczu). W tym samym roku po raz pierwszy wygrał Wimbledon, pokonując w finale Australijczyka Geralda Pattersona.

Lata 1920-1925 były okresem dominacji Tildena. Figurował na czele list światowych (w pierwszej dziesiątce na świecie był nieprzerwanie w latach 1919-1930), a także rankingu amerykańskiego. Regularnie wygrywał mistrzostwa USA (1920-1925), w Wimbledonie obronił tytuł w 1921, natomiast później – z różnych przyczyn – w tym turnieju nie startował. Wraz z zespołem narodowym w Pucharze Davisa regularnie występował w latach 1920-1930, zdobywając siedem razy z rzędu trofeum (1920-1926); pokonywał czołowych graczy świata z Japonii, Francji i reprezentacji Australazji.

Przełamanie dominacji Tildena nastąpiło w 1927. W rywalizacji o Puchar Davisa poniósł porażkę z René Lacoste, co przy słabszej dyspozycji Johnstona (dwie porażki) sprawiło, że Puchar po raz pierwszy zdobyli legendarni fracuscy "muszkieterowie". W tym samym roku Tilden uległ w finale mistrzostw Francji (obecnie French Open) również Lacoste'owi. Spektakularną porażkę poniósł w półfinale Wimbledonu 1927; prowadził z innym Francuzem Henri Cochetem 6:2, 6:4, 5:1, by ulec w pięciu setach. Na temat tej porażki istnieją różne teorie – mógł to być przejaw tzw. nikefobii, obawy przed zwycięstwem (zjawiska dość częstego w tenisie), mogła także zadecydować charakterystyczna cecha w grze Tildena; jak przyznał po latach jeden z jego rywali William Lufler, Tilden miał zwyczaj przedłużać swoje mecze, "pozwalając" przeciwnikowi na nieco więcej, by uczynić grę bardziej interesującą dla widzów. Porażka z Cochetem faktycznie zakończyła panowanie Amerykanina na światowych kortach, chociaż zdołał jeszcze raz wygrać Wimbledon (1930), mistrzostwa USA (1929) czy mistrzostwa Włoch (1930). Łącznie wygrał 138 turniejów (dodatkowo 28 razy przegrywał w finałach).

Suzanne Lenglen i William Tilden.

Mimo zaawansowanego jak na sportowca wieku Tilden nie zakończył kariery. W 1931 porzucił status amatora i dołączył do zawodników występujących zawodowo; wykluczyło go to z rywalizacji w turniejach wielkoszlemowych i Pucharze Davisa. Rywalizował początkowo z Vincentem Richardsem, Niemcami Hansem Nussleinem i Romanem Najuchem oraz Czechem Karelem Kozeluhem; wkrótce nazwisko Tildena przyciągnęło do zawodowego tenisa wielu znanych graczy, m.in. Ellswortha Vinesa, Dona Budge'a, Freda Perry'ego, Suzanne Lenglen. Tilden uczestniczył w rywalizacji zawodowców do końca życia, jeszcze w 1945 – w wieku 52. lat – był równym rywalem młodszego o ćwierć wieku Bobby'ego Riggsa (także mistrza Wimbledonu). Wygrał m.in. mistrzostwa zawodowe USA w 1931 i 1935, mistrzostwa zawodowe Francji w 1933 i 1934, przegrywał w finałach zawodowych mistrzostw Anglii w latach 1935-1938.

Schyłek życia przyniósł Tildenowi liczne niepowodzenia. Zarobione na tenisie pieniądze tracił w nieudanych przedsięwzięciach teatralnych, w których, mając ambicje aktorskie, obsadzał sam siebie w głównych rolach. W 1947 i 1949 spędził po kilka miesięcy w więzieniu, oskarżony o niemoralny tryb życia (był homoseksualistą). Zmarł nagle na atak serca, w pokoju hotelowym, będąc w drodze na kolejny występ na korcie (zawodowe mistrzostwa USA w Cleveland).

Wielu ekspertów tenisowych stawia Tildena na pierwszym miejscu na liście największych w historii (m.in. Allison Danzig, Harry Hopman, Lance Tingay); jego znaczenie jest porównywane z rolą, jaką odegrała w tenisie kobiecym Susanne Lenglen, a w innych dyscyplinach m.in. bokser Jack Dempsey. Jego dziesięć tytułów wielkoszlemowych w grze pojedynczej (a miał na koncie również liczne wygrane w deblu i mikście) było rekordem aż do lat 60., tj. sukcesów Roya Emersona (potem więcej turniejów wygrywali także Rod Laver, Björn Borg i Pete Sampras). W roku 1959 nazwisko Tildena zostało wpisane do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.

Był różnie postrzegany przez współczesnych. Niektórych raziło jego perfekcjonistyczne, krytyczne podejście do obsługi technicznej, np. chłopców do podawania piłek; naraził się na krytykę także działaniami na rzecz wprowadzenia zawodowstwa w tenisie (chodziło przede wszystkim o nagrody pieniężne). Z drugiej strony cieszył się uznaniem za sportową postawę na korcie – potrafił przyznać punkt rywalowi przy pomyłkach sędziowskich czy pochwalić przeciwnika za dobre zagranie; w odróżnieniu od mistrzyń tenisa kobiecego – Suzanne Lenglen czy Helen Wills – potrafił pogodzić się z porażką, z godnością i uznaniem chwaląc grę swoich pogromców.

Osiągnięcia: wygrane mecze i finały wielkoszlemowe
Wimbledon
gra pojedyncza – wygrane: 1920, 1921, 1930 r.
gra podwójna – wygrana: 1927 r.
US Open
gra pojedyncza – wygrane: 1920, 1921, 1922, 1923, 1924, 1925, finały 1918, 1919, 1927 r.
gra podwójna – wygrane: 1918, 1921, 1922, 1923, finały 1919, 1926 r.
gra mieszana – wygrane: 1913, 1914, 1922, 1923, finały 1916, 1917, 1919, 1921, 1924 r.
French Open
gra pojedyncza – finały: 1927, 1930 r.
gra mieszana – wygrana: 1930 r.

http://pl.wikipedia.org/wiki/William_Tilden

Ostatnio edytowany przez Joao (22-09-2010 19:15:12)

Joao · 22-09-2010 19:16:08

Sylwetka :

William "Bill" Tilden urodził się w Filadelfii w bogatej, mieszczańskiej rodzinie. Imię William otrzymał po ojcu i przez pierwsze dwadzieścia lat swojego życia był tytułowy jako William junior. Sam zawodnik zmienił później imię na William II. Przez kibiców i dziennikarzy był jednak nazywany, z racji swojego wzrostu, "Dużym Billem" ("Big Bill"). W wieku 15 lat William stracił matkę i został przeniesiony do domu swojej niezamężnej ciotki, w którym mieszkał aż do 48-go roku życia. Kilkanaście metrów dalej, w dużym domu pełnym służby, w dalszym ciągu mieszkał jego ojciec oraz starszy brat. Obaj zmarli cztery lata później, a William junior wpadł w poważną depresję. Z pomocą swojej ciotki odnalazł chęć do życia w grze w tenisa. Nowa pasja wciągnęła go tak bardzo, że po jakimś czasie rzucił studia na Uniwersytecie Pensylwanii. Początkowo był nieśmiały i zamknięty w sobie, niektórzy uważali go nawet za aroganckiego i nieuprzejmego, szczególnie wobec osób obsługujących turnieje i innych oficjeli. Potrafił jednak znieść na korcie porażkę i pogratulować rywalowi udanego zagrania, jak również przyznać punkt przeciwnikowi, gdy sędzia pomylił się na jego niekorzyść. Tilden otwarcie sprzeciwiał się podziałowi na amatorów i zawodowców, przez co często wpadał w konflikt z władzami amerykańskiego i światowego tenisa. W latach 30-tych ujawnił się jako homoseksualista, a w latach 40-tych był podejrzewany o pedofilię. Z tego też powodu trawił na kilka miesięcy do więzienia w 1947 i 1949 roku, a później otrzymał zakaz udziału w niektórych turniejach i nie mógł prowadzić zajęć dla dzieci w większości tenisowych klubów.
Amerykanin przez całą karierę prowadził niezbyt sportowy tryb życia. Wprawdzie stronił od alkoholu, ale palił duże ilości papierosów i nie żałował sobie jedzenia tłustych potraw. Nie przeszkadzało mu to jednak w odnoszeniu sukcesów na korcie, podobnie jak amputowany z powodu infekcji czubek środkowego palca. W latach 1920-1926 Tilden zdominował tenisowe korty jak nikt inny przed nim ani po nim. Stał się sportową ikoną lat 20-tych i był wymieniany w gronie pięciu najlepszych amerykańskich sportowców w tym okresie. Wielu ekspertów uważa, że Tilden miał największy wpływ dla popularyzacji tenisa spośród wszystkich tenisistów w historii i dzięki niemu tenis przestał być postrzegany jako sport zarezerwowany dla elit. Tilden napisał ponadto trzy książki poświęcone tenisowi i taktyce gry : "The Art of Lawn Tennis", "How to Play Better Tennis" oraz "Match Play and the Spin of the Ball". Pod koniec kariery stracił większą część pieniędzy zarobionych na kortach, finansując przedstawienia teatralne, które sam reżyserował i w których obsadzał sam siebie w głównych rolach. Mimo, że marzył o karierze gwiazdy na Broadwayu lub w Hollywood, nigdy nie udało mu się tego celu zrealizować. Zmarł w wieku 60 lat na atak serca w pokoju hotelowym w Nowym Jorku, będąc w drodze na kolejny zawodowy turniej rozgrywany w Cleveland. W 2004 roku wystawiono w teatrze Lincolna w Nowym Jorku sztukę teatralną opowiadającą o życiu Tildena nazwaną "Big Bill".

Styl gry :

Tilden posiadał wszystkie cechy kompletnego tenisisty. Idealną wręcz sylwetkę, wspaniałą koordynację ruchową, zwinność i umiejętność szybkiego poruszania się po korcie. Jak na zawodnika namiętnie palącego papierosy, był też niesłychanie wytrzymały kondycyjnie i nie miał problemów z rozgrywaniem długich, 5-setowych spotkań. W zależności od sytuacji potrafił uderzać piłki bardzo mocno i płasko lub zaskoczyć rywala lekkim, technicznym, rotowanym uderzeniem. Trudny do odbioru był zarówno jego atomowy pierwszy serwis, jaki i drugie mocno rotowane, wyrzucające podanie. Wzrost i zasięg ramion pomagał mu w grze przy siatce, co w połączeniu z dobrym wolejem przynosiło skutki w grze deblowej. Jedynym mankamentem w grze Tildena był początkowo jego bekhend, ale z czasem i to uderzenie opanował do perfekcji, stając się prawdziwie wszechstronnym zawodnikiem. Tilden jest ponadto uważany za największego tenisowego stratega w dziejach, który potrafił perfekcyjnie dostosować swój tenis do gry przeciwnika. Sam porównywał mecz tenisowy do partii szachów i umiejętność myślenia na korcie stawiał na równi z siłą fizyczną i umiejętnościami technicznymi. Mimo doskonałych warunków do gry "serw i wolej", lepiej czuł się z głębi kortu. Z łatwością potrafił piłką przelobować lub minąć rywala znajdującego się przy siatce. Tilden lubił ponadto przy wysokim prowadzeniu bawić się z rywalami, oddając im łatwe punkty i celowo przedłużając spotkanie, by w końcówce i tak pokazać swoją wyższość. Jak sam twierdził często przegrywał celowo pierwszego seta, żeby widzowie mogli dłużej cieszyć się oglądaniem meczu.

http://tenisbet.pl/view/bill-tilden

Ogłoszenie

#1 05-06-2010 14:32:31

William Tilden

#2 22-09-2010 19:16:08

Re: William Tilden

Stopka forum