Jean René Lacoste (ur. 2 lipca 1904 w Paryżu, zm. 12 października 1996 w Saint-Jean-de-Luz) – francuski tenisista.

Razem z Cochetem, Brugnonem i Borotrą tworzył w latach 20. i 30. reprezentację Francji w Pucharze Davisa; Francuzów, którzy niespodziewanie w 1927 odebrali Puchar ekipie amerykańskiej (z wielką gwiazdą tenisa Tildenem w składzie) i bronili trofeum do 1932, nazywano czterema muszkieterami tenisa.

Triumfował w siedmiu turniejach wielkoszlemowych w grze pojedynczej: Wimbledon 1925 i 1928, French Open 1925, 1927 i 1929, US Open 1926 i 1927; w parze z Borotrą wygrał także debla na Wimbledonie w 1926 oraz na kortach Rolanda Garrosa w 1924, 1925 i 1929.

Podczas Igrzysk Olimpijskich w Paryżu (1924) zdobył brązowy medal w grze podwójnej (z Borotrą).

Rozegrał łącznie 51 spotkań w Pucharze Davisa. Był uznawany za tytana pracy, dla potrzeb treningowych skonstruował maszynę do wyrzucania piłek pod różnym kątem. Po zakończeniu kariery założył firmę – Lacoste, która początkowo produkowała odzież sportową, potem rozszerzyła swój asortyment.

Lacoste, który zajął się tenisem na zalecenie lekarzy ze względu na słabe zdrowie (dopiero w wieku 15 lat), zmarł jako ostatni z legendarnych muszkieterów. Wraz z kolegami z ekipy daviscupowej został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ren%C3%A9_Lacoste