Henri Cochet (ur. 14 grudnia 1901  w Villeurbanne, zm. 1 kwietnia 1987  w Paryżu) – tenisista  francuski, jeden z kwartetu francuskich muszkieterów tenisa.

Wraz z kolegami z drużyny narodowej – Rene Lacoste, Jacques'em Brugnonem i Jeanem Borotrą – zdobył sześciokrotnie Puchar Davisa (1927-1932). Odnosił także wielkie sukcesy indywidualne – był mistrzem Wimbledonu w grze pojedynczej (1927, 1929), zwycięzcą mistrzostw Francji (1922, 1926, 1928, 1930 i 1932) i mistrzostw USA (1928); w deblu wygrał dwukrotnie Wimbledon (1926, 1928; w parze z Brugnonem). Zdobył srebrne medale w grze pojedynczej oraz podwójnej (z Brugnonem) na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 1924.

W 1928 został uznany za lidera światowego tenisa, zastępując amerykańskiego mistrza Williama Tildena. Zwycięstwo Cocheta nad Tildenem w półfinale Wimbledonu w 1926 było jednym z najbardziej dramatycznych spotkań w historii przedwojennego tenisa; Cochet wygrał mimo prowadzenia przeciwnika 6:2, 6:4 i 5:1 w trzecim secie.

Razem z pozostałymi członkami francuskiego zespołu daviscupowego przełomu lat 20. i 30. został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.

Źródło:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Henri_Cochet