Niezbędnik kibica biegów narciarskich - część III: Wielkie gwiazdy, wielcy faworyci

Ubiegły sezon był dla Justyny Kowalczyk wyjątkowy. Lista sukcesów Polki jest naprawdę długa - mistrzostwo olimpijskie w Vancouver, dwa medale z mniej cennych kruszców na tych samych igrzyskach, wygrana w Tour de Ski, wygrana w Pucharze Świata, wreszcie rekordowa ilość punktów w tych rozgrywkach. Nic więc dziwnego, że w nowym sezonie Kowalczyk znów wydaje się być główną kandydatką do miana największej gwiazdy biegowych tras. Na mistrzostwach świata w Oslo trasy będą sprzyjały Polce - są trudne, pełne podbiegów, a nie takie jak w Vancouver, gdzie płaskie odcinki nie były tym, co nasza biegaczka lubi najbardziej. Równa i wysoka forma jaką prezentuje Kowalczyk sprawia, że ma ona realne szanse na kolejną wygraną Pucharze Świata. Tego samego zdania są bukmacherzy - jedna z firm ustaliła kurs na sukces Polki tylko na 1,60, podczas gdy w przypadku drugiej Petry Majdić jest to już 6,00. Kowalczyk może więc stać się drugą biegaczką w historii, która wygra Puchar Świata trzy razy z rzędu - dotąd ta sztuka udała się tylko Marjo Matikainen w latach 1986-1988. Najwięcej punktów do zdobycia jest w Tourach, a te nasza zawodniczka lubi i z reguły uzyskuje w nich dobre wyniki. Kowalczyk nie rezygnuje ze startu w Tour de Ski, podczas gdy na taki krok zdecydowała się Marit Bjoergen, która Puchar Świata traktuje w tym sezonie drugorzędnie. Kto więc może w największym stopniu zagrozić Polce w Pucharze Świata? Wydaje się, że będą to Charlotte Kalla i wspomniana Majdić.

Szwedka po dwóch latach przerwy wraca do Tour de Ski, a w 2008 roku jako mało znana biegaczka pokazała już, że wieloetapowe zawody to coś dla niej i niespodziewanie była w nich wtedy najlepsza. Dziś sukces Kalli nie zaskoczyłby już nikogo, gdyż przez ostatnie sezony na dobre dołączyła do ścisłej czołówki, a w Vancouver zdobyła swoje pierwsze olimpijskie złoto. Szwedka jest szczególnie mocna w stylu dowolnym i wydaje się być obok Bjoergen główną faworytką do zwycięstwa w zawodach otwierających sezon w Gaellivare. Słabszą stroną Kalli są za to sprinty, w których w przeciwieństwie do swych najgroźniejszych rywalek startuje tylko wyjątkowo, z reguły przy okazji Tourów. Jeśli więc Szwedka nie będzie naprawdę wysoko w Tour de Ski, może być jej ciężko o triumf w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, gdyż w najkrótszych biegach będzie zapewne stale traciła dystans do konkurentek.

Na pewno takich problemów nie będzie miała za to Majdić. Słowenka to specjalistka sprintu, szczególnie rozgrywanego stylem klasycznym, w którym nie ma wielu równych sobie. Majdić, która zapowiedziała, że będzie to jej ostatni sezon w karierze, wraca na trasy po poważnej kontuzji doznanej na skutek upadku na treningu przed sprintem w Vancouver. Pierwsze starty w Muonio pokazały jednak, że po urazach nie ma śladu, a Słowenka znów jest bardzo mocna. Choć najlepsze wyniki uzyskuje w sprintach, już nieraz udowadniała, że jest silna także na dystansach. W poprzedniej edycji Tour de Ski Majdić długo prowadziła, by przegrać z Kowalczyk dopiero na Alpe Cermis.

Z uwagi na mistrzostwa świata w Oslo nowy sezon jest niezwykle ważny dla Norweżek. Główna gwiazda gospodarzy mistrzostw to oczywiście Marit Bjoergen, która konsekwentnie realizuje program przygotowań, który skutecznie zastosowała już przed rokiem szykując się do igrzysk w Vancouver. Norweżka rezygnuje więc z Tour de Ski, co w praktyce może oznaczać rezygnację z walki o Puchar Świata, jednak na najważniejszych zawodach sezonu powinna być niezwykle groźna. W Tourze nie wystąpi też na pewno Vibeke Skofterud, za to na starcie powinny stanąć Therese Johaug, czy Kristin Stoermer Steira, choć ta ostatnia nadal nie może do końca doleczyć kontuzji, z którą zmagała się przez ostatnie miesiące.

Kto jeszcze może namieszać w gronie najlepszych? Dwa lata temu na mistrzostwach świata w Libercu największą gwiazdą obok Kowalczyk była Aino Kaisa Saarinen. Finka właśnie doznała kontuzji barku, jednak absencja na początku sezonu nie powinna jej przeszkodzić w uzyskaniu optymalnej formy na najważniejsze zawody. Szwedzi liczą zaś nie tylko na Kallę, ale i na Annę Haag, która dotąd była w cieniu swojej rodaczki, jednak już w Vancouver zdobyła medal, a niedawno wspomniała, że chce dołączyć na stałe do ścisłej czołówki światowej.

A kto będzie najlepszy wśród mężczyzn? Pierwsza odpowiedź jaka nasuwa się na myśl na tak postawione pytanie to Petter Northug. Wiadomo, w ostatnich dwóch sezonach młody Norweg stał się największą gwiazdą swojej dyscypliny sportu. Northug to przede wszystkim wyjątkowy mistrz finiszu - jeżeli na ostatnich metrach biegu ze startu wspólnego znajdzie się w czołowej grupie to zapewne nikt i nic nie odbierze mu zwycięstwa. Końcówki tego typu Norweg opanował do perfekcji i na mistrzostwach świata w Oslo wydaje się być głównym kandydatem do wywalczenia pokaźnej kolekcji medali. W Pucharze Świata Northug przed rokiem okazał się najlepszy i teraz też jest głównym faworytem. Początek rywalizacji o Kryształową Kulę nie będzie jednak dla niego łatwy, gdyż Norwega z powodu choroby zabraknie w Gaellivare; nie wiadomo też, czy pojedzie do Kuusamo, gdzie można zdobyć wiele punktów.

Najwięcej jest ich jednak do wywalczenia w Tour de Ski, a to specjalność Lukasa Bauera. I właśnie Czech w ostatnim Tourze napsuł najwięcej krwi Northugowi pokonując go wyjątkowo pewnie na trasie jednego z etapów, a następnie wygrywając na Alpe Cermis. Bauer ma na koncie już dwa zwycięstwa w Tourze, a do tego jedno w Pucharze Świata. Początkowo wydawało się, że i jego zabraknie w Gaellivare, jednak w czwartek Czech ogłosił, że w Szwecji wystąpi. Gdyby w Kuusamo wypadł dobrze w Ruka Triple, czyli mini Tourze otwierającym sezon, miałby szansę już na tym etapie sezonu zyskać sporo nad Northugiem w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Bauerowi będzie za to trudniej o medale na mistrzostwach świata. Czech to narciarz rozpoczynający karierę w czasach, gdy na trasie rywalizowało się przede wszystkim z czasem. Obecnie częściej rozgrywa się biegi ze startu wspólnego, a w nich Bauer z reguły przegrywa końcówki, gdyż nie jest wybitnym specjalistą od finiszu. Efekt jest więc tak, że na razie Czech ma na koncie tylko jeden medal mistrzostw świata i trzy z igrzysk, ale żaden nie jest złoty i żaden nie był wywalczony w biegu ze startu wspólnego.

Kolejny as ostatnich lat to Dario Cologna. W Szwajcarii poprzednio biegacz narciarski wrócił z igrzysk olimpijskich z medalem w 1988 roku, a tymczasem Cologna w Vancouver okazał się najlepszy. - To narciarz kompletny - powiedział raz o nim Vegard Ulvang, niegdyś biegacz-legenda, a dziś znany działacz. I rzeczywiście, Cologna nie ma słabych punktów, gdyż potrafi dobrze wypaść w konkurencji każdego rodzaju. Szwajcar przyznaje, że liczy na medal mistrzostw świata, gdyż w swym dorobku nie ma jeszcze ani jednego.

W Vancouver sukcesy święcili także Szwedzi. Młode pokolenie z Marcusem Hellnerem czy Johanem Olssonem na czele przebojem wdarło się do czołówki. Wydaje się jednak, że w tej chwili są to biegacze, którzy mają realne szanse na znakomite wyniki na mistrzostwach świata w Oslo, jednak o Puchar Świata będzie im ciężko. Szwedzi nie biegają sprintów (w ich kraju od kilku lat panuje głęboka specjalizacja – ci którzy są mocni na dystansach nie startują w sprintach, i na odwrót), więc tracą tym samym wiele punktów; ponadto nie mieli dotąd wielkich wyników w Tourach. Sam Hellner jest jednak faworytem otwarcia sezonu w Gaellivare, gdyż w stylu łyżwowym jest obecnie jednym z najlepszych. To samo można powiedzieć o Pietro Pillerze Cottrerze. Włoski weteran zapowiedział, że rezygnuje z Tour de Ski oraz z walki o wysokie miejsce w Pucharze Świata, by w swoim ostatnim sezonie w karierze uzyskać optymalną formę na mistrzostwa świata w Oslo. Tam Piller Cottrer chce wygrać bieg na pięćdziesiąt kilometrów.

Kto jeszcze może zaskoczyć? U progu sezonu silni wydają się Rosjanie, szczególnie Aleksander Legkow. W sezonie 2006/2007 był on drugi w pierwszej edycji Tour de Ski, jednak później spuścił nieco z tonu i wypadł ze ścisłej czołówki. Teraz, wraz z Maksymem Wylegżaninem, może do niej powrócić. Francuzi liczą z kolei na Vincenta Vittoza, Jeana-Marca Gaillarda, który mówi, że może to być jego życiowy sezon, oraz na Maurice'a Manificata. Ten ostatni rokrocznie robi błyskawiczne postępy - jeszcze dwa lata temu był w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w drugiej setce, a w ostatnim sezonu zajął już piąte miejsce. Kto wie, być może teraz Manificat, specjalista od stylu dowolnego, będzie jeszcze mocniejszy.

http://www.sportowefakty.pl/zimowe/2010 … lkie-gwia/

Ważna informacja przed rozpoczęciem sezonu.

Jak maszyna jest Bjoergen. Cała ekipa norweska piekielnie mocna już w pierwszych zawodach. Jutro pewnie zdemolują rywalki w sztafecie. To dziwne, bo Marit i spółka rozkręcały się biegiem sezonu i szczyt osiągały w jego drugiej części
Justyna dobrze. Sezon jest długi. Wieretelnemu można ufać, więc forma przyjdzie w porę.


Od tygodnia nurtuje mnie pytanie czy Stoch i Kubacki będą w stanie nawiązać walkę ze ścisłą czołówką

Kuusamo -Loteria jak zawsze

I nie tylko rok temu adam w świetnej formie odpadł w kwalifikacjach , ponieważ został puszczony przy bardzo niekorzystnym wietrze.

Bjoergen wyprzedziła Kowalczyk tylko  o 2,1 sekundy. Gdyby nie słabsza końcówka biegu, Polka pokonałaby Norweżkę.

Ostatnio edytowany przez Joao (27-11-2010 11:57:31)

asiek napisał:

I coś a propos Bjoergen: http://img529.imageshack.us/img529/7606/bjorgen.jpg 
Komentarz myślę, że zbędny

Słaba płeć ?

Chyba Rybaka.

Wywiad z Adamem Małyszem, w którym krytykuje (słusznie!) obecny system punktacji:

Małysz: Coraz mniej ludzi będzie oglądało skoki narciarskie

PRZEGLĄD SPORTOWY: Polubił pan chyba „dziewiątkę". W Kuusamo i w Kuopio zajmował pan właśnie takie miejsce.
ADAM MAŁYSZ: Powiem szczerze, że w Kuopio dużo lepiej skakało mi się podczas treningów i w próbie przed zawodami niż w samym konkursie. W nim... trudno powiedzieć. Tak jakbym za bardzo chciał. Moje nogi nie pracują jeszcze tak, jak powinny. Zaczynam nadrabiać stracone podczas przerwy na zaleczenie kontuzji kolana treningi i odczuwam to. Trzeba teraz trochę poczekać, żeby nogi doszły do stanu sprzed urazu.

PS: Jeszcze w Kuusamo mówił pan, że choć fizycznie nie odczuwa skutków kontuzji, to myśl o urazie siedzi cały czas w głowie.
W Kuopio już tych obaw nie było, bo przecież wykonałem tutaj trzy treningi siłowe. Może nie takie jak powinienem, ale noga nie bolała. Cały czas uważam na siebie, ale już na skoczni się na tym nie koncentrowałem. Za to faktycznie, brakuje mi trochę mocy. Tym niemniej próby na treningach pokazały, że potrafię skakać dobrze i daleko. Przyznam, że przed Kuopio byłem optymistą, bo zawsze dobrze się czułem na tej skoczni. Liczyłem na postęp. Zająłem to samo miejsce co w Kuusamo i nie jestem zadowolony, bo w tym momencie stać mnie już na więcej.

PS: Dobry znak jest taki, że mimo kontuzji i zaległości i tak jest pan w czołówce.
Na pewno to powód do optymizmu. Sam wiem, że potrafię lepiej i jeśli będę cierpliwy, to jestem w stanie skoczyć dużo dalej. Do tego będę dążył.

PS: Przed panem konkurs w Lillehammer...
Tam zawsze dobrze skakałem... podczas treningów. W zawodach bywało już różnie. Zdarzało się, że prowadziłem po pierwszej serii, a później spadałem w klasyfikacji. W ubiegłym sezonie stałem tam dwa razy na podium. To nie jest zła skocznia. Wszystko będzie zależeć od mojego samopoczucia i warunków. Ma być bardzo zimno. Jeśli tak, to liczę, że chociaż nie będzie wiało.

PS: Cel to miejsce na podium?
Na pewno. Jestem doświadczonym zawodnikiem i wiem, na co mnie stać. A stać mnie właśnie na podium. Cel się nie zmienia.

PS: Oglądałem konkurs w Kuopio z pewnym niesmakiem. Jak wy, skoczkowie, odebraliście decyzje sędziów o obniżeniu belki startowej przed skokami Thomasa Morgensterna i Andreasa Koflera? Moim zdaniem to wypaczyło wyniki.
Powtarzałem wielokrotnie, że ten nowy system nie jest doskonały i coraz bardziej to widać. Czegoś brakuje, po prostu. Weźmy skok Simona Ammanna. Skoczył tak daleko, a przegrał. Po pierwszej próbie miał dużą przewagę, w drugiej poleciał cztery metry dalej niż Ville Larinto, a mimo to przegrał. To nic fajnego dla widzów. Jak tak dalej pójdzie, to coraz mniej ludzi będzie oglądało skoki narciarskie, bo zwyczajnie nie będą rozumieli, o co chodzi. Ale jak ma być inaczej, skoro my sami tego nie rozumiemy?

PS: Wolałby pan powrót do starych zasad?
Tak. To przyroda i tak powinno być. Raz masz szczęście, innym razem nie. Koniec. Już przed igrzyskami w Vancouver mówiłem, że bardzo się cieszę z tego, iż konkursy w Kanadzie odbędą się na starych zasadach. I było sprawiedliwie, przynajmniej moim zdaniem. Trudno powiedzieć, jak byłoby według nowych przepisów. Na pewno dużo by namieszały. Cały czas powtarzają nam, że wszystko jest dokładnie obliczane i że na każdej skoczni jest inaczej. I tak dalej, i tak dalej. A ja myślę, że ciągle nie jest tak, jak być powinno. Dla widzów to jakiś kosmos.

PS: Myśli pan, że będzie zostanie przywrócony poprzedni regulamin?
Nie wierzę w to. Chyba tak zostanie, bo FIS nie będzie chciał przyznać się do błędu. Dla mnie to oczywiste. Przecież to organizacja, która rządzi w tym sporcie i nikomu nie pozwoli sobie nic narzucić. A tym bardziej udowodnić, że ludzie nią kierujący popełnili błąd. Jedyne, co mogą zrobić, to szukać pomysłów, jak ten system udoskonalić.

PS: A zmieni się forma polskich skoczków? Bo oczekiwaliśmy od pana kolegów z kadry trochę więcej.
Ja, trenerzy i oni sami też oczekiwali więcej. Nie wiem dlaczego jest tak, a nie inaczej. Na pewno chcą skakać dobrze i szukają przyczyny, dlaczego tak obniżył się poziom. Uważam jednak, że u Kamila Stocha powoli wraca błysk. O pozostałych trudno mi coś więcej powiedzieć, bo zbyt często razem nie przebywaliśmy. Wydaje mi się, że pokutuje tu zmiana treningu. Na początku wszystko posunęło się do przodu. Teraz dyspozycja nieco siadła, ale to normalna reakcja na nowy bodziec. Wkrótce krzywa formy znów pójdzie do góry. Poczekajmy, ja jestem spokojny. Będzie dobrze. Życzę im jak najlepiej.

http://www.sports.pl/Sporty-zimowe/Skok … 1,300.html

Ostatnio edytowany przez Joao (03-12-2010 17:21:23)

Trener norweskich skoczków Kojonkoski niezdecydowany

Fiński trener norweskich skoczków narciarskich Mika Kojonkoski zapowiedział kilka miesięcy temu definitywne zakończenie pracy z reprezentacją tego kraju w marcu. Jednak nieoczekiwanie zaczął się wahać i być może zostanie nawet do 2014 roku. Kontrakt Kojonkoskiego wygasa w marcu po mistrzostwach świata w Oslo. Szkoleniowiec nie zamierzał go przedłużyć gdyż latem otrzymał propozycję od Fińskiego Komitetu Olimpijskiego, aby został członkiem pięcioosobowej grupy supertrenerów, która zajęłaby się fińskim sportem. Celem mają być medale letnich igrzysk w 2012 roku w Londynie i zimowych w 2014 w Soczi.

Kojonkoski już w sierpniu zgodził się na propozycję. Podkreślał w mediach, że zakończenie pracy w Norwegii jest definitywne. W listopadzie jednak się nagle zawahał ponieważ szef "supergrupy", były trener fińskiej reprezentacji hokejowej Errka Westerlund niespodziewanie wycofał się z projektu i objął zespół Jokerit Helsinki.

Norweski Związek Narciarski (NSF), który w lecie przyjął do wiadomości, że musi znaleźć nowego trenera, przedstawił Kojonkoskiemu podczas zawodów Pucharu Świata w Lillehammer ostatnią datę podjęcia decyzji. Jest to 6 stycznia, zaraz po Turnieju Czterech Skoczni.

Według dziennika "Verdens Gang", który dotarł do informacji w NSF, decyzja nie dotyczy przedłużenia kontraktu o rok, lecz aż do zimowych igrzysk w Soczi.

Dyrektor sportowy reprezentacji Norwegii Clas Brede Brathen potwierdził na łamach gazety, że deadline jest określony i że istnieje również "bardzo krótka" lista nazwisk następców Kojonkoskiego. - Interesuje nas tylko trener klasy światowej, który poprowadzi reprezentację do 2014 roku - zaznaczył.

"Verdens Gang" dotarł do listy i stwierdził, że poza Finem, który na liście znajduje się na pierwszym miejscu, zaraz za nim jest trener Austriaków Alexander Pointner i obecny szkoleniowiec reprezentacji Szwajcarii Berni Schoedler.

Dopiero na czwartym miejscu znajduje się współpracujący od 2002 roku z Kojonkoskim Geir Ole Berdahl, który jest jedynym norweskim kandydatem.

Na pytanie "Verdens Gang" o ewentualną pracę z Norwegią, Pointner powiedział: - Mój kontrakt z austriacką federacją właśnie się kończy. Istnieje opcja przedłużenia, lecz jestem otwarty również na inne propozycje, a norweska jeżeli się pojawi i skonkretyzuje, będzie jak najbardziej aktualna.

Schoedler stwierdził, że propozycja od Norwegii należy do prestiżowych i z pewnością godna będzie rozważenia.

http://www.sportowefakty.pl/zimowe/2010 … ecydowany/