Ależ postać, niejako wiece symboliczna dla ATP - pierwszy szef.

Richard Evans Remembers Jack Kramer

Jack Kramer should be remembered as one of the most influential men in the history of tennis. He would have written himself into the history books just as a player but he was never going to be satisfied with that. This son of a railway man from Las Vegas was always prepared to roll the dice in search of the best solution for the future of the game.

To begin with, that meant preserving professional tennis which he did by buying the Bobby Riggs tour soon after he had won Wimbledon in 1947 and proceeding to sign up most of the Wimbledon champions that followed. All through the late fifties and early sixties, Kramer kept up the pressure on the reactionary International Lawn Tennis Federation to open the game up to professionals and amateurs like.

When Herman David set the ball rolling by throwing open the gates of Wimbledon in 1968, the idea of a professional players association was not far behind. After a couple of false starts, one was formed at Forest Hills in 1972 and it was almost inevitable that Cliff Drysdale, Arthur Ashe, John Newcombe, Charlie Pasarell and other top players of the time would turn to Kramer to be their leader. He accepted the job on one condition. No pay.

By then, Kramer with Donald Dell helping him as they flew tirelessly around the world trying to professionalize the game, had devised the original format for a points-linked Grand Prix. It became the basis of the ATP tour we know today.

I had first met Jack when he came to London to sign up the British No. 1 Mike Davies in 1961. When I called on him at the Westbury Hotel in Mayfair, I was told to go up to his room. I was greeted by a tall man in a white bathrobe, offering a big handshake and a welcoming smile. “Hiya, kid, what can I do for you?”

It was the start of a friendship I treasured. In 1973, after the players had asked me to become their PR man in Europe and, a few months later to take over running of the ATP Paris office, I found myself working for Kramer and I have never worked for anyone better.

It was his sheer enthusiasm for the game that shone through. Nothing was too much trouble if it furthered the cause of the game or helped its players. I spent some weeks working out of the ATP’s Los Angeles offices in the May Company Building on Pico Blvd in the summer of 1975 and frequently heard him pick up the phone when his secretary, Cindy Parks, was out to lunch. Sometimes it would be a young qualifier wondering if he had got into the next tournament. “Hang on, kid, let’s take a look at your ranking,” the great man would say before going on to give the nervous youngster a rundown of every detail he needed to know.

Shortly afterwards, Kramer become a little disillusioned with the number of players who defected for part of the year to World Team Tennis and decided to step down. But by then he had led the ATP through the pivotal moment of its history – the 1973 Wimbledon boycott. About ninety players decided to strike on the eve of the Championships in protest over a decision to ban Nikki Pilic from playing Davis Cup. It was about much more than that, of course; it was about showing the ILTF once and for all that professionals would no longer allow their lives to be run by amateurs.

It was a huge story and, unwilling to find villains amongst such heroes as Newcombe and Ashe, the British press, siding with Wimbledon, made Kramer the scapegoat. As a result Jack had to step down from a job he loved, commentating at Wimbledon with Dan Maskell for the BBC. It was a sacrifice he made for the game and its players, all of whom should be grateful that a man of such strength and stature was in their corner, absorbing the punches on their behalf, at the dawn of the ATP’s existence.

http://www.atpworldtour.com/News/Tennis … Evans.aspx

Sylwetka :

Kramer pochodził z przeciętnej amerykańskiej rodziny. Urodził się w Las Vegas, gdzie mieszkał do 13 roku życia. Później przeprowadził się wraz z rodzicami do San Bernadino w Kalifornii, a następnie do Montebello, w tym samym stanie. Jego ojciec pracował m.in. przy budowie linii kolejowej. Początkowo pasję do tenisa Kramer łączył z uprawianiem innych dyscyplin sportu, głównie koszykówki. Po raz pierwszy zaczął myśleć poważnie o karierze tenisowej, po obejrzeniu spotkania z udziałem Ellswortha Vinesa, ówcześnie najlepszego zawodnika na świecie. Po ukończeniu szkoły średniej Kramer rozpoczął studia w College"u Collinsa, w miejscowości Winter Park na Florydzie. Podczas II wojny światowej służył w armii amerykańskiej, w jednostce Straży Wybrzeża Stanów Zjednoczonych. W 1950 roku przeprowadził się wraz z żoną Glorią do wybudowanego przez siebie domu w Bel Air, dzielnicy Los Angeles.
Po zakończeniu kariery zajął się organizowaniem zawodowego cyklu turniejów. Był też gorącym zwolennikiem zniesienia podziału na zawodowców i amatorów. Gdy nastała Era Open w tenisie (1968), Kramer był jednym z głównych organizatorów i pomysłodawcą cyklu zawodowych turniejów (Grand Prix), który funkcjonował w latach 1970-90 i był poprzednikiem obecnego cyklu, czyli ATP Tour. W 1972 roku przyczynił się do powstania Związku Zawodowych Tenisistów (ATP) i był pierwszym dyrektorem tej organizacji, nie pobierając z tego tytułu żadnej pensji. Gdy w 1973 roku Jugosłowianin Niki Pilic otrzymał zakaz gry na Wimbledonie po odmowie występu w reprezentacji w Pucharze Davisa, Kramer kierował bojkotem imprezy, doprowadzając do tego, że 13 zawodników z pośród 16 rozstawionych nie wystąpiło w tej edycji wimbledońskiego turnieju. Od tego czasu tenisiści przestali być niewolnikami swoich krajowych federacji. Kramer przez długi czas sprawował pieczę nad turniejem L.A. Open w Los Angeles, który w latach 1979-81 nosił nazwę "Jack Kramer Open". Jeden z jego pięciu synów (Bob Kramer) jest dyrektorem tego turnieju od 1984 roku.
Kramer był ponadto przez wiele lat komentatorem radiowym i telewizyjnym. Relacjonował m.in. wydarzenia na kortach Wimbledonu (dla stacji BBC) i US Open. W 1979 roku wydał autobiografie, w której opisał swoją karierę tenisisty i działacza ("The Game, My 40 Years in Tennis"). Drewniana rakieta Wilsona firmowana jego nazwiskiem (model "Wilson Autograph Jack Kramer") była najlepiej sprzedającą się rakietą tenisową w historii i używali ją swego czasu najlepsi tenisiści na świecie. Wśród nich byli tacy gracze jak John McEnroe, Arthur Ashe, Chris Evert, Tracy Austin i wielu innych. Kramer był przez krótki czas współwłaścicielem klubu tenisowego (Jack Kramer Tennis Club) w mieście Rolling Hills Estates, ale szybko porzucił ten pomysł, gdyż nie przynosił spodziewanych zysków. Od 1953 roku Kramer posiadał własne pole golfowe w miejscowości Chino Hills w Kalifornii, którym zarządzał aż do śmierci w 2009 roku.

Styl gry :

Amerykanin był pierwszym zawodnikiem, który doprowadził styl "serw i wolej" do perfekcji. Jego wysoki wzrost i szczupła sylwetka doskonale się do takiej gry nadawały. Mocnym, dokładnym serwisem wyrzucał rywala za końcową linię i błyskawicznie przemieszczał się pod siatkę, gdzie popisywał się skutecznymi wolejami lub smeczami. Taktykę tą stosował zarówno przy pierwszym, jak i drugim podaniu. Sporo punktów zdobywał dzięki swojemu atomowemu serwisowi, który nie zawodził go w kluczowych momentach. Kramer znany był również ze świetnego, ofensywnego forhendu i mocnego returnu. Oba te uderzenia pozwalały mu często przejmować inicjatywę w grze także przy serwisie rywala. Nie co mniej pożytku przynosił jego bekhend, ale również tego zagrania nie musiał się wstydzić. Jego agresywny styl gry najlepiej sprawdzał się na szybkich nawierzchniach, a umiejętność gry przy siatce pomagała mu w odnoszeniu sukcesów w rywalizacji deblowej. Kramer słynął ponadto z mocnej psychiki, a także ze wznoszenia się na wyżyny swoich umiejętności w najważniejszych momentach spotkania.

http://tenisbet.pl/view/jack-kramer