Rafa Nadal. Po wielu latach oglądania statecznych, czasami nijakich i bezbarwnych ( z małymi wyjątkami) tenisistów na korcie, nagle jak grom z jasnego nieba, pojawił się chłopak z taką energią i duchem walki na korcie, że swobodnie mógłby nimi obdzielic całe rzesze zawodników. Im więcej krytyki zbierał za swoją grę, tym bardziej trzymałam za niego kciuki i tak mi już zostało. Wniósł do rywalizacji tenisowej ogromny ładunek emocji, stał się godnym przeciwnikiem dla najlepszego tenisisty ostatnich lat, Rogera Federera i sprawił, że my fani tej dyscypliny mamy o czym dyskutowac, spierac się a niekiedy nawet kłócic.

Ostatnio edytowany przez anula (14-09-2008 19:47:23)

Także Roger Federer. Kiedy zaczynałem oglądać tenis w telewizji to bardzo urzekały mnie osobowości i style gry gasnących mistrzów lat 90. z Samprasem i Agassim na czele, ze zdecydowanym wskazaniem na tego pierwszego. Lubiłem też bardzo Changa, Gorana, Krajicka i Raftera, a ich raczej sporadyczne sukcesy jak Wimbledon 2001 czy przede wszystkim US Open 2002 odbierałem bardzo entuzjastycznie. Kiedy jednak Pete rozstał się z tenisem , uznałem, że czas szukać idola w nowej generacji, no i tak raczej na chama wybór padł na Rogera, muszę przy tym posypać głowę popiołem, bo kiedyś nie przepadałem za nim uważając go za gogusiowatego luzera. Nie ukrywam, że jestem antyfanem Hewitta, w związku z czym mecze Rogera z Australijczykiem w roku 2004, przede wszystkim US Open i Masters, bardzo mnie do Szwajcara zbliżyły. Jest to więc raczej smętna i podparta negatywnymi kibicowskim emocjami droga do fanostwa, ale z upływem lat dostrzegłem, nie będąc zresztą w tym zbyt oryginalny, geniusz w tym człowieku, pokochałem niemal nałogowo jego styl gry i właściwie doszedłem chyba do takiego punktu, że tenisem interesuję się niemal wyłącznie ze względu na niego.

Marcos Baghdatis . To nie była miłośc od pierwszego wejrzenia . Nić sympatii ż Marcosem nawiązałem dopiero po tym jak odprawił w 4 rn AO 2006 Roddicka , bo kilka m-cy wcześniej zaklinalem Go na wszystkie mozliwe sposoby żeby tylko nie wygrał finalu w Bazylei z Gonzalezem , udało się , ale trzeba przyznać że Cypr przegrał tam w całkiem niezłym stylu .
Jak wspomniałem podejście do Cypryjczyka zmieniła jego viktoria nad A-Rodem , trzeba dodac że odniesiona w dziwnych okolicznościach , Marcos wygrał 3-1 w setach a mimo to uzbierał mniej pkt niż Andy , zwycięstwo Baghdatisa było conajmniej takim zaskoczeniem jak jego mocno niedwuznaczna  wypowiedż , za którą zresztą zgranął wiekszość nagród "złote usta" itp - Następnego przeciwnika obejrzy sobie mój trener ja wolę się przespać z moją przyjaciółką . Oczywiscie Marcos był bardzo zmęczony przebiegiem turnieju i marzył po prostu o śnie . Wtedy już wiedziałem że muszę kolejne ( gorące wierzyłem że będą trzy ) występy musze zobaczyć na żywo , toteż bylem zmuszony zasymulować rodzicom chorobę i zasiąść przed Tv jak czyniło to 99 na 100 Greków i Cypryjczyków , i było warto! , jeśli owego lata w Australii działo się coś dziwnego , niezrozumiałego bądż nielogicznego , musiało się to dziać własnie na meczach Marcosa , ćwiercfinał z Ljubiciciem , a nastepnie półfinał z Nalbandianem był tego dobitnym przykładem .


A to że Marcos pokazuje język , gryzię i zongluje piłeczke , płacze na widok meczowej dla rywala , inscenizuje zabawne sytuacje ,  pochodzi z kraju z którego nigdy nie pochodził żaden inny tenisista , to tylko świetnie zgrywające się ze sobą dodatki .

----------------

Ostatnio wiecznie kontuzjowany , ale zaklina się że wróci by jeszcze w tym roku pokazać kawalek dobrego tenisa , nie chce krakac ale na mó gust to tylko potok słów i obietnic

Ostatnio edytowany przez Sydney (15-09-2008 16:15:26)

Tylko i wyłącznie Roger Federer

Najprawdopodobniej to z nim oglądałam mój pierwszy mecz tenisowy i tak jakoś go zapamiętałam, pamiętam, że od samego początku nawijałam mojej mamie (pierwsza słuchaczka moich tenisowych wrażeń xD) o pewnym Szwajcarze. Kompletnie nie miałam pojęcia o tenisie, a tym bardziej o zawodnikach i ich stylach gry, tak po prostu się napatoczył Roger i już w finale Ao 06 niemalże się modliłam, żeby 'mój' wygrał A jak się rozkleił po wygraniu to już zdobył moje serce tenisowe na zawsze Później jakoś zboczyłam na WTA, ale to chyba Roger i Wimbledon 2006 sprawił, że zaczęłam oglądać turnieje ATp i stałam sie stuprocentowa Federastką

Najwidoczniej tak miało być. A teraz wiem, że dokonałam słusznego wyboru, że kibicuje takiemu wirtuozowi gry, bo z takim czuciem, artyzmem, lekkością, magią nikt nie gra. I tylko żałuje, ze tak późno odkryłam tenis

Lena, lakonicznie ale bardzo konkretnie
U mnie Marat gdzieś na 6 miejscu jest.
O innych moich wielbionych wspomnieć muszę, gdyż na to zasługują.

1.Federer
2.Kuerten
3.Blake
4.Mathieu
5.Jużny
6.Safin
7.Sampras

Z grających obecnie:

1. Roger Federer
2. James Blake
3. Misza Jużny

O drugim i trzecim na liście odpowiednie posty niebawem popełnie

Ostatnio edytowany przez Robertinho (16-09-2008 10:52:59)

1. Roger Federer
2. Thomas Enqvist
3. Pat Rafter
4. Pete Sampras
5. Jo-Wilfried Tsonga

1. Bym się tylko powtarzał po innych
2. Nie mam pojęcia czemu, jakoś mi się podobał ten jego dziwny forehand, z wykręconym nadgarstkiem. No i to nazwisko, z "q" i "v" jakoś tak na mnie działało...
3. Volley
4. Mistrzostwo
5. Jeszcze musi wiele pokazać...

Pomimo, że gra naprawdę niewiele to jednak jego statystyki zdają się mówić, że wciąż jest wśród aktywnych graczy. Guillermo Coria to gracz, którego obecnie lubie najbardziej i któremu życzę jak najlepiej w każdym meczu. Za co ta sympatia? Przede wszystkim za styl jaki prezentuje (prezentował?) Argentyńczyk. Jak mało który tenisista (w latach swojej świetności 2004-2005) potrafił zmienić tempo gry, zagrać piłkę niekonwencjonalną. Szybkość i urozmaicona gra to był znak rozpoznawczy Corii. Nie szło sie nudzić na jego meczach. Od świetnie ustawionego dwuręcznego backhandu, wspaniały forhand, znakomite skróty i ta szybkość. Słaby serwis był sporą przeszkodą w rozwinięciu skrzydeł na innych nawierzchaniach, ale też fakt że nie wyciągał tylu piłek co na cegle. No i niestety też kontuzje. Od dobrych 3 lat gdzieś się tam miota na zapleczu zpaomniany, zakurzony tenisista o ogromnym talencie.
Finał RG z Gaudio to był jego moment i szkoda, że nie zgarnął całej puli, bo Gastona przewyższał o co najmniej 2 klase.
Jedyne co pozostaje to trzymać kciuki za jego powrót do zdrowia, ale naprawdę chyba nawet samemu zawodnikowi cięzko w to uwierzyć.

Gdybym mógł wymienić jeszcze innych tenisistów, którzy sprawili, że wciągnął mnie tenis a którzy już nie grają to Kafelnikov i Chang.

No.1 - Andy Murray (w jego sylwetce chyba wyjaśniłem z jakich powodów )

Lubię też Safina, Hewitta, Gaudio, Blake'a, Gonzaleza, Tursunova, Kohlschreibera i Allegro Ten Allegro to bardziej z powodu "osobowości" niż gry

Ostatnio edytowany przez Magnifique (23-09-2008 17:10:00)

Andy Roddick mimo wszystko
Nie pamiętam nawet dokładnie kiedy zacząłem mu kibicować. Na pewno jakiś dłuższy czas przed jego zwycięstwem w US Open. Kilka razy zobaczyłem jego mecze w tv i stałem sie jego fanem. O jego umiejętnościach wypowiadać się nie będę, bo to dosyć niewygodny temat, ale jednak lubię jego styl gry ;] Cenię go za to, jakim jest tenisistą i człowiekiem, za jego osobowość.

Chyba nie często zdarza się, aby fan Andy'ego kibicował także Novakowi, ale tak właśnie jest w moim przypadku. Djokovica stawiam w moim rankingu na miejscu drugim

Nadala i Federera cięzko jest mi już trawić, aczkolwiek podziwiam ich umiejętności i grę na wysokim poziomie. Jeśli dochodzi do pojedynków między tymi tenisistami, to, odkąd pamiętam, niemal zawsze kibicowałem Nadalowi i w sumie sam nie wiem dlaczego.