Widze, że wszyscy tu opisujecie po trochu dokonania zawodników więc i ja to zrobie tylko w formie artykułu. Jest on fajnie napisany, a właściwie przetłumaczony przez Anie Można sie z niego dowiedzić najważniejszych faktów z dokonań Marata do 2005 roku. Później u Marata to różnie to bywało, w większości były to jednak zjazdy w dół, chociaz trafił sie finał w Moskwie czy puchar DC w 2006, albo wygrana w deblu także w stolicy Rosji czy też ostatnio Wimbledon.
Fajnie by było gdyby to nie były jeszcze ostatnie podrygi Niedźwiedzia z Moskwy, ale czas pokaże ...


Dziki Rosjanin

"Szczerze przyznaje się do błędów. Rzuca rakietami kiedy jest na siebie wściekły. Przeklina po rosyjsku, angielsku i hiszpańsku, kiedy robi na korcie głupie błędy. Udaje, że płacze kiedy uderzy piłką w siatkę. Żeby uczcić zdobycie ważnego punktu na Rolland Garros ściągnął nawet spodenki..." - oto jak sławny dziennikarz USA Today - Gils Leeber widzi Marata Safina.
Ale dlaczego zaczęliśmy artykuł o naszym rodaku cytatem z obcego czasopisma? Dlatego, że od jakiegoś czasu Marat bojkotuje rosyjska prasę. Oto jak to tłumaczy: "Rosja jest bardzo specyficznym krajem. Ludzie tutaj nie znają granic. Dzisiaj kochają cię na zabój, jutro są gotowi rzucać w ciebie kamieniami. Błagają cię o wywiad, a kiedy się zgodzisz odwracają wszystko do góry nogami i przedstawiają cię jako potwora. Jedyne czego nie rozumiem, to dlaczego to robią. Próbują zwiększyć swoją popularność ? Tak czy inaczej, w Rosji radzę uważać na swoje kroki. Tutaj nie pomogą ci wstać, co gorsza, prawdopodobnie powalą cię na plecy."
To jedna strona. Z drugiej jednak, Marat ma piękny dom w Walencji i apartament w Monte Carlo. Ale przy każdej okazji przyjeżdża do Moskwy, gdzie jak sam mówi, czuje się najbardziej komfortowo nawet jeśli specyficzne aspekty rosyjskiego życia odbijają się także na gwiazdach sportu. Kiedyś rosyjscy chuligani mieli prawo: nie tykać sławnych sportowców, bo zarabiają na życie własnym potem i krwią. Dzisiaj czasy się zmieniły. W roku 2002, przed półfinałem Pucharu Davisa z Argentyną zostało skradzione BMW Safina, potem dwa kolejne jeepy, a na koniec obrabowano mieszkanie jego rodziców. Marat traktuje te straty filozoficznie: "To bardzo ważne dla człowieka, poczuć niezależność od rzeczy materialnych i nie stracić głowy, kiedy w twoim życiu pojawią się wielkie pieniądze. Prawdziwy człowiek zawsze się odnajdzie, również bez pieniędzy, tak długo jak robi coś co kocha. Naprawdę lubiłem to skradzione BMW, ale kiedy historia się upubliczniła powiedziałem złodziejom poprzez prasę (jeżeli czytają prasę) "Jeżeli ukradliście ten samochód i nie daliście się złapać, to szczerze życzę Wam szczęścia. Niech będzie ktoś, kto coś zyskał na tej sytuacji."

Safin na ogół nie jest mściwy. Jednak są rzeczy, których nie znosi: np. fałsz czy kłamstwo. " Najważniejszš zaletą człowieka jest szczerość." Powiedział kiedyś "nie mów małych kłamstw, potem trudno będzie powiedzieć te duże."
- Jaki prezent wybrałbyś dla najgorszego wroga? został kiedyś zapytany podczas konferencji prasowej.
- Jakiś dobry prezent - odpowiedział - i ta osoba czułaby się bardzo źle, nie rozumiejąc o co chodzi.
- Masz wielu wrogów? Kiedy ostatnio chciałeś kogoś uderzyć?
- To zdarza się raczej często, bo nie znoszę natarczywych i nieuprzejmych ludzi, a takich jest wszędzie pełno - odparł Safin.

Dookoła świata

Marat przyswajał sobie swoje ulubione zajęcie od 5-tego roku życia. Jego matka, Rausa Islanowa była dobrą tenisistką, wielokrotną mistrzynią Związku Radzieckiego. Potem została wyśmienitym trenerem. Pracowała na najstarszych kortach tenisowych w Moskwie, gdzie wyrosło wielu sławnych tenisistów: Andrei Chesnokov, Andrei Cherkassov, Anya Kournikova, Nastya Myszkina. Myślę , że nie jesteśmy w stanie wymienić wszystkich. Mama często zabierała Marata do pracy, ponieważ nie było nikogo, kto mógłby się nim zająć w domu. Początkowo tylko wygłupiał się z rakietą, potem zaczął pokazywać jakieś przejawy talentu, a w końcu zaczął lubić zwycięstwa. Wtedy właśnie rodzice zdecydowali się zrobić z niego prawdziwego tenisistę.
Ale jak ? Dzisiaj Rosja przeżywa tenisowy bum, ale 20 lat temu stan kortów był daleki od dobrego, a te kryte można było policzyć na palcach jednej ręki, rakiety sprzedawane w sklepach były koszmarem, a znalezienie sparing partnera graniczyło z cudem. Jacyś mądrzy ludzie poradzili Safinom, aby wysłali chłopca za granicę. Inni dobrzy ludzie pomogli finansowo i w wieku 12 lat Marat znalazł się w USA, na Florydzie w słynnej Akademii Nicka Bolletieriego. Jednak nie pozostał tam długo. Nie zrobił dobrego wrażenia na tenisowym guru. To prawdopodobnie bardzo zraniło ego Marata. Kilka lat później opowiedział światu o prawdziwej twarzy pana Bolletieri, o której wie niewiele osób w Stanach. Nikt też nie wie jak dowiedział się o tym Marat: " mówi, że wychował Samprasa, Agassiego, Seles, Beckera, Haasa. W rzeczywistości jest byłym komandosem, który być może wie jak poprawnie trzymać broń, ale nie rakietę. Po prostu Nick jest dobrym biznesmenem i doświadczonym autopromotorem i ma kontakty. Werbuje utalentowane dzieciaki do swojej akademii, tam trenują je znani i doświadczeni trenerzy, a Bolletieri ogłasza się zdobywcą wyników, które wyprodukowali jego trenerzy. Przy okazji, ma też akademie golfa, piłki nożnej, jeździectwa. Chcesz mi powiedzieć, że w tych sportach tez jest dobry?"
Więc nie wyszło z Bolletierim, a Marat odebrał tenisowe wykształcenie w Walencji w szkole tenisowej Pancho Alvarina. Poza cechami przyszłego mistrza, rozwinął tam również cechy macho, mianowicie: "ciemną, namiętną, nieprzewidywalną wewnętrzną siłę, gotową uwolnić się w odpowiednim momencie." - taki komentarz został ogłoszony przez jedna z super modelek po tym jak oglądała jego mecz. Inna oszałamiająca kobieta, gwiazda Beverly Hills 90210 Tiffany Amber Thiessen powiedziała, ze nie spoczęłaby dopóki nie zaciągnęłaby Marata do swojego łóżka. Madonna poprzez prasę ogłosiła publicznie, że Marat znalazł się na jej liście dawców spermy dla jej przyszłego syna, ale wszystko to stało się dużo później.
"Przeniosłem się do Walencji, kiedy miałem 14 lat. Tak zaczęło się moje samodzielne życie." - wspomina Marat. - "W tamtym okresie mogłem wydać tylko 15$ kieszonkowego dziennie. I to w tak wspaniałym kraju z tyloma pokusami. Pamiętam jak chodziłem ulicą z zamkniętymi oczami, żeby nie poczuć się zbyt przybitym, bo nie mogłem pozwolić sobie na to czy tamto. Jednak wierzę, że każdy powinien przejść taki okres w życiu, kiedy brakuje mu pieniędzy. Potem bardziej doceniasz każdy grosz. To śmieszne, kiedy teraz o tym myślę, ale pierwszy samochód jaki kupiłem to był zdezelowany czerwony Volkswagen Golf. Jedne drzwi się nie otwierały i miał gdzieś tyle lat co ja."

Pirrusowe zwycięstwo

Wszystko zmieniło się po raz drugi, kiedy w 2000 r. 20-sto letni Rosjanin "pokazując wspaniały potencjał" wygrał w jednym z najbardziej prestiżowych turniejów - wielkoszlemowy US Open, pokonujAc w finale wielkiego Peta Samprasa. Wtedy nagle Marat nabył wspaniały, luksusowy dom w Walencji, parking z pięcioma samochodami, wśród nich oczywiście Ferrari i tłum fanek. Wtedy opływał w luksus i uwielbiał to. Jednak dzisiaj, pięć lat później, dojrzalszy Marat, zgadza się, że zwycięstwo w US dało mu srogą lekcję. " To przyszło za wcześnie i straciłem głowę. Chciałem wygrać każdy turniej, każdy mecz. Jakiś czas później zdałem sobie sprawę, że jest to absolutnie niemożliwe. Tenisiści mają najdłuższy sezon na świecie. Mamy tylko 2 tygodnie przerwy zimą, gramy 25 - 30 turniejów w sezonie i musisz 5, maksymalnie 7 ustawić jako swoje priorytety, reszta po prostu jest."
Zapłata za próby bycia niepokonanym przyszła w formie braku psychicznej stabilności, gór połamanych rakiet, konfliktów z sędziami, itd., ale co najgorsze - poważnych kontuzji. Stan, w którym znalazł się Marat zmusił go do wychodzenia na kort nie w 100% sprawnym. W rezultacie stare kontuzje odnowiły się i przyszły nowe. Tak, grywał wybitny tenis i był w finałach turniejów wielkoszlemowych 3 razy, ale ranking uciekał. W listopadzie 2000 r. Safin był Nr 1, sezon 2004 zaczął na miejscu 77.
"W Rosji nie chcesz zrobić fałszywego kroku: nie tylko nie pomogą ci się podnieść, ale jeszcze powalą na plecy." Prawdopodobnie Marat doszedł do tej smutnej konkluzji podczas tego "czarnego" okresu w życiu. Bo wtedy właśnie rosyjska prasa obrzucała swojego idola wszelkiego rodzaju błotem. Rosyjscy paparazzi polowali na Marata. Próbowali przedstawić go jako człowieka, który prowadzi rozwiązłe życie i ten styl jest powodem wszystkich jego problemów. Naprawdę dobra okazja do takich pomówień przyszła przy okazji Australian Open 2003 gdzie Safinowi, gdziekolwiek się pojawił, towarzyszyły 3(!!!) oszałamiające blondynki. Marat był w bliskim związku tylko z jedną z nich, modelką amerykańskiej agencji New Generation - Katyą Bestuzhevą, a dwie pozostałe to nic więcej, tylko jej australijskie przyjaciółki. Ale nikt o to nie dbał, prawda? "Powodem słabych występów Marata są jego przedmeczowe dzikie orgie." To było właśnie to co dziennikarze usiłowali zobaczyć i "oczywiście" widzieli, a pisali co im się podobało.

A przy okazji, a propos seksu. Legendarny koszykarz, Wilt Chamberlain utrzymywał, że nie mógł dobrze grać jeżeli noc przed meczem spędził bez kobiety. Coś w tym stylu przyznał również angielski piłkarz z tamtego okresu, George Best. Jednak sport dramatycznie się zmienił od tamtych czasów i Safin mówi inaczej. "Seks jest olbrzymim wstrząsem hormonalnym. Całe przedmeczowe podniecenie znika po dobrym seksie. Również przeczytałem gdzieś, że człowiek im bardziej jest naładowany seksualnie, tym więcej ma w sobie z geniusza. Jeżeli uprawiałbym seks w noc przed meczem, rozpłakałbym się, bo nie mógłbym sobie znaleźć miejsca na korcie."

Spotkanie Tytanów

Trudno powiedzieć, w którą stronę skręciłoby sportowe życie Marata, gdyby w 2004 roku nie spotkał nauczyciela, którego zawsze potrzebował. Był nim Peter Lundgren, który wcześniej przez 7 lat trenował obecny numer "1", Rogera Federera. Mówi się, że Lundgren zamierzał przez rok, czy 2 odpocząć od gorączkowej pracy trenera, ale nie mógł w sobie przezwyciężyć pokusy pracy z tak nadzwyczajnym zawodnikiem jakim jest Marat i zmienił swoje plany. Kiedy nowa współpraca wyszła na światło dzienne, dziennikarze pytali Lundgrena "Łatwiej było z Federerem niż z Safinem?" Padała odpowiedź "Przeciwnie. Dla mnie, łatwiej jest z Safinem. To bardzo bezpośredni facet, nie ukrywa swoich emocji i zawsze mówi to co myśli, nawet jeśli nie jest to przyjemne. Dużo łatwiej jest mi pracować z takimi ludźmi, niż z kimś, kto cicho i spokojnie cię słucha, ale trwa w swoim przekonaniu, a takim właśnie człowiekiem jest Federer."

Lundgren drastycznie rozszerzył taktyczny i techniczny arsenał Marata. I jak wcześniej główną bronią Marata był jego silny serwis i nie lubił długich wymian, tak teraz jego gra stała się bardziej wszechstronna. Jednak najważniejsze, że Peter zdołał zmienić tenisowa psychologię Marata.

"Najlepszy sposób na przemianę z luzera w zwycięzcę to spojrzeć przeszłości w oczy i wyrzucić ją z pamięci na zawsze." - mówi dzisiaj Marat. "Sprzedałem moje luksusowe samochody, pozbyłem się chęci bycia niepokonanym, nauczyłem się akceptować porażki. Zrozumiałem, że nie mogę marnować czasu na bycie marnym i nieszczęśliwym. Chcę grać w tenisa gdy mogę, więc dlaczego się tym nie bawić?"

Są dwa rodzaje tenisistów. Pierwszy typ, to ci, którzy grają w tenisa dla siebie samych i z tego powodu stają się mistrzami szybciej niż inni. Taki właśnie dzisiaj jest Federer. Drudzy grają w tenisa dla samego tenisa i z tego powodu stają się ulubieńcami tłumu, zanim jeszcze osiągną szczyt. Taki właśnie jest dzisiaj Marat. Praktycznie każdy jego mecz, niezależnie czy przegrywa czy wygrywa, jest dramatem. Tak stał się bardziej konsekwentny, cierpliwy, ale i tak nie jesteś w stanie przewidzieć co za chwilę zrobi: niesamowitą kombinację, czy może najgłupszy błąd z możliwych. Często doprowadza mecz do tie-break'a, gdzie pojedyncze uderzenie decyduje o końcowym wyniku. Tak jak wcześniej rzuca rakietami, kłóci się z sędziami i bawi tłum nadzwyczajnie jasnym wyrazem twarzy i rozmowami z samym sobą. Czasem wydaje się, że gdyby Safin nie był tenisistą, zostałby wspaniałym aktorem.

Safin i Lenin

"Życie jest krótkie i chce przeżyć je w sposób jaki lubię. Nie ma czegoś takiego jak idealny zawodnik, każdy ma jakieś słabości. Życie przewiduje równowagę miedzy twoimi mocnymi i słabymi punktami. Bez względu na to kim jesteś musisz być szczęśliwy. Nie możesz się całkowicie zmienić i nie ma sensu udawać, że możesz jeśli faktycznie tak nie jest. Nikt nie może cię zmienić bez względu na to jak dużo czasu na to poświęci." To część dzisiejszej filozofii Marata.

Podczas jednej z wielu konferencji prasowych, dosłownie oszołomił dziennikarzy kiedy powiedział, że uważnie przestudiował biografię Włodzimierza Lenina. Później wytłumaczył: "Jestem zafascynowany tym fenomenem. Jak ktoś tak mały i słaby mógł wymusić spełnienie swojej woli na milionach ludzi? Generalnie, jeżeli kogoś podziwiam, to za sposób myślenia."

To właśnie zajmuje dziś "Rosyjskiego dzikiego kota" (jak kiedyś nazwał go "Tennis Magazine")

"Safin nigdy nie pozwoli żebyś się nudził" - zauważył kiedyś Peter Lundgren. W wieku 25 lat Marat zarobił ponad 12 milionów dolarów plus pokaźne sumy od sponsorów i reklamodawców. Jednak woli kupować jeansy na wyprzedaży. "Właściwie to wszystko mam z wyprzedaży" - dodaje Safin. "Ale to nie ma nic wspólnego ze skąpstwem. Chodzi o szukanie czegoś i znajdowanie tego. Tanie niekoniecznie znaczny złe. Drogie rzeczy są do kupienia wszędzie."

Dodatkowo w wieku 25 lat ma za sobą trzy poważne kontuzje, które od czasu do czasu dają o sobie przypomnieć. To popchnęło Marata, którego Ace Magazine ogłosił najseksowniejszym sportowcem, do oceny reguł w zawodowym tenisie. "Jesteśmy po prostu wyzyskiwani, ale nie możemy nic na to poradzić. Szefowie ATP Tour to zimni, wykrętni biznesmeni. Nie pozwolą uciec zyskom. Co jest tego rezultatem? Każdy z nas, zawodowy tenisista, ma listę zakazanych leków, są na niej setki nazw. Często sportowcy nie mogą wziąć powszechnie stosowanych leków, jak Coldrex czy Fervex. Kiedyś miałem naprawdę wysoką gorączkę i dosłownie bałem się iść do apteki. Co jeżeli kupię i "łyknę" coś zakazanego? A faszerowanie się antybiotykami, które są, powiedzmy, dozwolone to po prostu knockout dla systemu immunologicznego. A powiedz mi, jaka normalna osoba może znieść 2-3 godziny biegania w temperaturze 35 C? Czujesz się upieczony, twój puls osięga ok. 200 uderzeń. Jesteśmy ofiarami i to boli, że nikt się o nas nie troszczy. To znaczy, ze musimy myśleć o przyszłości i zatroszczyć się o siebie. Teraz, np., ja i pan Arkhipov (bardzo znany rosyjski chirurg), chcemy założyć fundację dla weteranów sportu. Nie jest to mój jedyny pomysł tego rodzaju."

Sławny tie break

Specjaliści doszli do jednomyślnego wniosku, że w następnych kilku latach główną "ozdobą" męskiego tenisa będą bitwy między pragmatycznym Federerem i śmiałym Safinem. Roger i Marat dostarczyli nam już kilku takich meczów. Najbardziej burzliwy był półfinał Australian Open 2005, który trwał 5 godzin. Marat przegrał pierwszego seta, wygrał drugiego, przegrał w trzecim i wywalczył zwycięstwo w czwartym secie w charakterystyczny dla "rosyjskiego dzikiego kota" sposób - w tie-break'u. Przy okazji, był to dzień jego urodzin.

Tym razem w boxie Marata nie było seksownych długonogich blondynek. Była tam jednak słodka, ciemnowłosa dziewczyna imieniem Dasha, którą dziennikarze przedstawiali jako jego narzeczoną i córkę rosyjskiego oligarcha Zhukova. Wściekły Marat ponownie oskarżył prasę o kłamstwo i powiedział, że pan Zhukov nie jest oligarchem, ale po prostu odnoszącym sukcesy biznesmenem. Potem, kiedy trochę się ochłonął przyznał, że jest z Dashą w długotrwałym związku, ale nie ma planów małżeńskich. "Spójrz na moje loki. I ty chcesz żebym się ożenił? Ten odpowiedzialny krok można zrobić w wieku 60 lat, kiedy dzieci dorosną." A potem poważnie dodaje. "Szczęśliwe małżeństwo z tenisistą jest trudne, więc po co ryzykować? My, tenisiści przyzwyczajeni jesteśmy, że należymy do samych siebie, nigdy się nikomu nie meldujemy. To nie są najlepsze przyzwyczajenia dla życia rodzinnego. I co by to była za rodzina z moim niekończącym się podróżowaniem?"

Finał Australia Open 2005 był setnym w historii. Safin grał z Lleytonem Hewittem. Łatwo sobie wyobrazić jak cały tłum modlił się o zwycięstwo Australijczyka. Lleyton mógł sprezentować krajowi narodowe święto jednak Marat wytrącił mu tą szansę z rąk i wygrał swój drugi turniej wielkoszlemowy.

Dzień po finale australijska gazeta "Today" napisała, "W Maracie jest jeszcze coś. To coś więcej niż tenis, to człowieczeństwo. Będąc tak emocjonalnym nie tańczył, nie krzyczał, nie machał rękami kiedy pokonał Federera. Po prostu stał chłodny, spokojny. Po finale Safin był samym spokojem. To była część grzeczności zwycięscy. Zrujnował marzenie Hewitt'a i Australii, ale nie było potrzeby go wycierać."

("Medved" lipiec/sierpień 2005)

Ostatnio edytowany przez Lena (07-09-2008 21:48:45)