Wczorajszy final mnie mocno rozczarowal. Murray nie podjal zadnej walki i szybko polegl. Rownie malo ciekawy final co tegoroczny we French Open. Szkoda ze Brytyjczyk nie zagral meczu na podobnym poziomie co z Nadalem, bo tak mielismy kpine a nie final.

Turniej po raz piaty z rzedu wygral Federer, o dziwo w momencie kiedy malo kto sie tego spodziewal. Nadal i Djokovic zmeczeni trudami sezonu, byli w stanie doczlapac sie tylko do polfinalow.

Pozytywnymi zaskoczeniami sa Muller, Del Potro, Nishikori, oczywiscie final Murraya.
Rozczarowali Blake, Gasquet, Haas, mimo wszystko Roddick. Amerykanin mial Djokovica na deskach, serwujac na wygranie 4 seta popelnil dwa podwojne bledy z rzedu i oddal serwis, frajerstwo totalne...

Ktore spotkanie turnieju bylo dla was najlepszym widowiskiem ?

Bizon napisał:

Ktore spotkanie turnieju bylo dla was najlepszym widowiskiem ?

Mam 2 typy : Djokovic - Roddick i Murray - Nadal i bardziej skłaniam się ku drugiej opcji.
Mecz, w którym było wszystko - solidność Nadala, wybieganie, defensywa kontra znakomity taktyczny i przemyślany tenis Szkot oparty w głównej mierze na technicznych zagraniach, choć jak trzeba było to potrafił po 10 razy w wymianie dobrze przyłożyć, co totalnie zaskoczyło Rybaka. Wszechstronność i zmysł Szkota sprawiły, ze na jego tle tenis Nadala był o dziwo ubogi, co w praktyce jest tylko złudzeniem. Szkot pokazał, jak trzeba grac przeciwko Nadalowi - coś co wiedza wszyscy, ale nie wszyscy potrafią to zastosować. Andy'emu się udało i na finał w pełni zasłużył. Pogoń w 4 secie imponująca.

Potwierdziło się, ze dwa razy "dnia konia" mieć nie można w ciągu jednego turnieju, a tylko taka gra Szkota dawała mu szanse z lepszym z meczu na mecz Federerem. Roger po raz kolejny potwierdził, ze najlepiej gra finały, a tegoroczny występ w Rg był wyjątkiem od tej reguły.


Co do Roddicka to wg mnie zaprzepaścił ogromną szanse na wielki wynik, taka okazja prędko się nie powtórzy.

Generalnie to i tak był jeden z lepszych turniejów US Open dla gospodarzy. Blake tradycyjnie zawiódł, ale Roddick plan minimum wykonał. Wyniki Fisha ostatnimi czasy są pozytywnym zaskoczeniem. USTA odetchnęła bardzo głęboko z powodu Querreya, w którego zainwestowali mnóstwo pieniędzy. Sam dotarł do ostatniej "16" i napsuł sporo krwi Nadalowi. Meczu nie widziałem, ale słyszałem że zanotował mnóstwo bezpośrednio wygranych punktów, a kto kończy piłki z Rafa to wiadomo, że przypadkowym graczem nie jest.
Nadal zagrał słaby mecz, ale mimo wszystko brawa dla 21-letniego Amerykanina.


Z wyniku Mullera jestem bardzo rad - w 2005 roku pokazał, że ma potencjał spokojnie na Top-50. Mało kto w jednym roku ogrywa Roddicka na USo i Nadala w Wimbledonie - Rafa był wtedy jaki był, ale etykietę Mistrza WS już posiadał. Ostatnio się bałem, gdzie Gilles zniknął, ale dzięki Bogu znów zaskoczył. Będę bacznie obserwował Jego wyniki.

złośliwa napisał:

Mam dużo zastrzeżeń do organizatorów turnieju; nie podobały mi się decyzje dotyczące półfinałów panów i spotkania Rafa - Fish ( pora rozgrywania meczu). Zdaję sobie sprawę, że to zawodowy tenis, ale od strony rywalizacji czysto sportowej, czuję niesmak.

Moim zdaniem zachowanie organizatorów w dniu huragany Anna było sporym nieporozumieniem i grubym błędem. Mając , jak mniemam najlepsze prognozy pogodowe bez wahania powinni równolegle zacząć oba mecze półfinałowe - wtedy myślę, że obie gry udało by sie dokończyć.
Ale w sumie czemu sie dziwie, skoro nawet podczas dekoracji pofinałowej nacisk telewizji i zawartych na tej płaszczyznie kontraktów był priorytetem absolutnie nadrzędnym.

Art napisał:

jedni walczyli z 16 czy tam iloma chorobami

Po tym USO byłem tak "dziwnie szczęśliwy" jak nigdy dotychczas. Na początku balem się o Rogera i nie sądziłem, ze mu się uda - mało tego, uważałem, ze po raz pierwszy od 17 turniejów WS polegnie przed 1/2.

Z drugiej zaś strony nachodziła myśl, że przecież On w best-of-5 może przegrać tylko z 3 zawodnikami : Rafa, Nole i Maryj (w to akurat wierzyłem średnio, ale wyniki Szkota w Mastersach na betonie wzbudzały pewien respekt). Ponadto pamiętałem, ze przecież Novak i Rafa dali sobie do wiwatu tego lata i pewnie będą bardzo zmęczeni (zwłaszcza Serb) i gdzieś tliło się przypuszczenie, że Szkot jednak chyba nie jest jeszcze przygotowany na zwycięstwo w takiej imprezie.
Powyższe racjonalne przypuszczenia mnie uspokajały i dawały spory zastrzyk wiary, ze jednak rok 2008 nie będzie sezonem bez tytułu Ws dla Szwajcara.


Przebieg turnieju potwierdzał bitwę czołówki - Maryja ze swoją chimerycznością, Rogera z forma, Nadala i Djoko ze zdrowiem.

Turniej tchnął we mnie przeczucie, ze Roger to wygra. Głośno tego nie pisałem, bo zapeszanie jest rzeczą zgubna, ale już od meczu z Radkiem mocniej wierzyłem, że to (ten jeden konkretny mecz) może być pogrom stad bylem dziwnie spokojny.

Z Igorem było podobnie - 5 set a ja bylem spokojny - Roger sobie poradzi, dopiero pózniej jakoś zrozumiałem, ze to może efekt mojej obojętności, bo myśl o ewentualnej porażce Rogera mną nie wzruszała - mało tego, sezon taki a nie inny wiec jak nie będzie cudu to czym tu się martwic ?

Z Gillem nie mógł przegrać - 1/2 z Djoko wprowadziła pewne obawy, ale myśl o stanie fizycznym Nole nie pozwalała mi wątpić w Szwajcara - cały mecz bylem spokojny, czekałem tylko, aż szala przechyli się w stronę Rogerio.

Murray ograł Nadala - zaskoczenie ? Wypadało twierdzić , ze tak, ale dziwne przeczucie podpowiadało mi , ze kiedyś Andy musi wygrać ten 1 raz i po 1 dniu myślałem, ze to stanie się teraz. Przed 2 dniem miałem jednak chwilowe przypuszczenia, że Nadal odwróci losy meczu i co ? ZERO emocji - bylem tak obojętny, ze sobie myślałem - dobrze Rafa, wygraj, jak jutro pokonasz Rogera to jakoś to mną nie ruszy - normalne - TOTALNY BRAK ENTUZJAZMU.

Szkot wygrał - mecz jak mecz, świetnie się oglądało, ale dotychczas miałem w zwyczaju bardziej ekscytować się tym, ze ktoś ogrywa Rafaela Nadala.

Finał to samo - 1 tytuł będzie wspaniały, porażka tym, co już 2 razy w tym roku przerabialiśmy. Roger zagrał świetny mecz, wygrał, ja bylem tak szczęśliwy ze aż naturalny (to dziwne, ale właśnie tak było).
"normalna kolej rzeczy' sobie pomyślałem.

Strasznie to dziwne i zamotane, ale to chyba najdziwniejszy ze Szlemów Rogera - zazwyczaj czekałem jak nigdy, mimo, ze pewność zwycięstwa była nieporównywalna.
Sukces ten miał jeden nieoceniony pozytyw - wrócił mój entuzjazm do tenisa, który swego czasu straciłem i przechodziłem obok turniejów bardzo obojętnie. No i objawy porażki na Wimblu ciut załagodzone.


Z takiego "tenisowego" punktu widzenia można rzec tylko tyle, ze potwierdza się opinia, ze Rogerowi łatwiej będzie wygrać Us Open niż zatriumfować na Wimbledonie. Tu jest jednak mniejsza presja jak i wiele innych czynników, o których długo by pisać.

W każdym razie Wimbledon NIGDY nie był tak bezpiecznym bastionem Rogera jak korty na FM.


Dziękuję Roger, moja obawa, ze będziesz wiecznie wakował z tymi 12 tytułami WS jest już przeszłością.