asiek napisał:

Co to jakaś ankieta Super Expressu czy Faktu?

No to miało być tak trochę ironicznie....

asiek napisał:

Co do Henry'ego. A jak miał się zachować?! Podejść do sędziego i powiedzieć. "Przepraszam, nie chciałem. proszę nie uznać tej bramki." Może po tym zasłużyłby na pokojową nagrodę Nobla ale żaden piłkarz będący pod wpływem  takich emocji nie zachowałby się tak. Naturalny odruch. To już piłkarze mają we krwi. To nie jest gra dla dżentelmenów. To nie snooker ani golf.  Chociaż tyle, że po meczu przyznał, że popełnił błąd i zagrał piłkę ręką.

Nie wiem; osobiście nie moge powiedzić w zgodzie ze sobą:"tak, miał oszukiwać, bo każdy by tak zrobił". A już "przyznanie się" to była kpina i bezczelność wyjątkowa, skoro cały świat widział.
Gdyby któryś z moich ulubionych tenisistów przy meczbolu ewidentnie oszukał i dzięki temu wygrał, byłbym w niemałym kłopocie jako fan. Były przypadki, kiedy piłkarz będąc przed pustą bramką, wybiłaj na aut, bo rywal leżał na boisku, był powtórzony mecz Arsenalu w Pucharze Anglii . A tłumaczenie że piłka nożna to gra dla prostaków i oszustów, jest tylko potwiedzaniem fatalnego stereotypu; bo to jest sport dla każdego, w tym ludzi uważających, że fair play to nie tylko pic na wodę; pytanie tylko które postawy powinny być premiowane, a które tępione. Naturalny odruch? Nie żartuj, to jest taki sam "naturalny odruch", jak wjazd od tyłu wyprostowanymi nogami; złamanie nogi rywalowi też usprawiedliwisz, bo to nie gra dla dżentelmenów?

Ostatnio edytowany przez Robertinho (14-12-2009 18:17:20)

Robertinho napisał:

Naturalny odruch? Nie żartuj, to jest taki sam "naturalny odruch", jak wjazd od tyłu wyprostowanymi nogami; złamanie nogi rywalowi też usprawiedliwisz, bo to nie gra dla dżentelmenów?

Brutalnych, celowych fauli się nie usprawiedliwia. To jest chamstwo i tyle... Ja w ogóle nie usprawiedliwiam zachowania Henry'ego ale tak jak on postąpiłby prawie każdy grający o taką stawkę. Takie piłkarskie czy nawet ludzkie odruchu.
Np. piłkarz jest na spalonym, sędzie gwiżdże ale ten podnosi się ręce do góry i zarzeka się, że na spalonym nie był, czy normalny faul w polu karnym - zawodnik ewidentnie przewinił ale i tak cała drużyna wraz z nim ma inne zdanie. Każdy mecz piłkarski tym się charakteryzuje. Odruchowe: "To nie ja" czy "aut", "faul" itp a po chwili zastanowienia widzi w tym ewidentną winę...

Ostatnio edytowany przez asiek (14-12-2009 19:00:24)

Ja nie mówię, żeby Henrego potępiać straszliwie, ale chcę zwrócić uwagę na kilka spraw. Od osób aspirujących do bycia nie tylko mistrzami dyscypliny, ale też wzorcami dla innych(co łączy się m.in z kasą od sposorów, nie mówiąc o szacunku innych ludzi) wymaga się więcej. Stawka meczu moim zdaniem nie tylko nie rozgrzesza, ale dodatkowo obciąża, bo to pokazuje, że człowiek który w normalnych sytuacjach sprawia wrażenie przestrzegającego zasad, pod presją jest zdolny umyślnie je złamać. A własnie w tych krytycznych momentach przestrzeganie podstawowych zasad jest najważniejsze. Bo chyba gola ręką w dogrywce finały Mundialu byśmy nie chcieli oglądać.

Celowo dałem przykłady właśnie tych ludzi, a nie np Agassiego, po którym ja osobiście nigdy niczego dobrego się nie spodziewałem i w przeciwieństwie do wielu nie jestem zaskoczony żadnym z jego dość żałośnych wyznań.
Piszesz Dawidzie o Materazzim, a to właśnie łączy się z tym co wcześniej napisałem. Po nim się tego spodziewaliśmy, bo miał opinię chama, brutala i prowokatora, więc co to za sensacja. Maradona też nigdy nie udawał aniołka i nikogo fałszywie nie przepraszał za swoje oszustwo.
A Zidane obok tego że był świetnym piłkarzem i uchodził za wzór do naśladowania, był też wytrawnym kolekcjonerem czerwonych kartek, ale o tym nie wypadało mówić, bo przecież to taka gwiazda.

Jeśli ktoś chce się kreować na idola młodych fanów, albo moralny autorytet, wymagamy od niego więcej, sam musi przestrzegać zasad, które promuje. Inaczej mamy taki przypadek, jak z panem aktorem Stockingerem, który najpierw promował trzeźwość za kierownią, a potem spowodował wypadek po pijaku.

Robertinho napisał:

asiek napisał:

Co do Henry'ego. A jak miał się zachować?! Podejść do sędziego i powiedzieć. "Przepraszam, nie chciałem. proszę nie uznać tej bramki." Może po tym zasłużyłby na pokojową nagrodę Nobla ale żaden piłkarz będący pod wpływem  takich emocji nie zachowałby się tak. Naturalny odruch. To już piłkarze mają we krwi. To nie jest gra dla dżentelmenów. To nie snooker ani golf.  Chociaż tyle, że po meczu przyznał, że popełnił błąd i zagrał piłkę ręką.

Nie wiem; osobiście nie moge powiedzić w zgodzie ze sobą:"tak, miał oszukiwać, bo każdy by tak zrobił". A już "przyznanie się" to była kpina i bezczelność wyjątkowa, skoro cały świat widział.

Dla mnie wlaśnie to było uwłaczające że wspanialomyslnie sie przyznał , tak jakby bylo to zagranie reką ktore na calym Stade de France widział tylko On , i tak jakby telewizje nie dysponowały  powtórkami z wszystkich stron świata , ale paradoksalnie wielu ludzi chciało to od niego uslyszeć . Jak dla mnie Heniek haniebnie zachował się dwa razy . Raz co oczywste na boisku , a drugi bodaj dwa dni po meczu apelując do FIFY o powtórke rewanżu , doskonale wiedząc ze choćby w zorganizowanym naprędce specjalnym referendum 100 % Francuzów podchwyciło ten pomysł  , to FIFA I tak miałaby to za nic

Zestawiając Thierego i Tigera to w ankiecie zdecydowanie opowiedziałbym się za pilkarzem , bowiem on w przeciwieństwie do Woodsa swoim postepkiem unieszczęsliwił , i to nie jedenaście dusz , a ponad cztery miliony irlandczyków , oraz co najmniej drugie tyle żarliwych zwolennikow idei Fair play z całego świata .

Ja już od paru dni się zastanwiam, co musi zrobić Rog, żeby przebić kumpli; może zamiast zdradzać żonę, powinien wziąść sobie drugą, w Dubaju przecież można.

Ostatnio edytowany przez Robertinho (15-12-2009 19:10:26)

Robertinho napisał:

Ja nie mówię, żeby Henrego potępiać straszliwie, ale chcę zwrócić uwagę na kilka spraw. Od osób aspirujących do bycia nie tylko mistrzami dyscypliny, ale też wzorcami dla innych(co łączy się m.in z kasą od sposorów, nie mówiąc o szacunku innych ludzi) wymaga się więcej. Stawka meczu moim zdaniem nie tylko nie rozgrzesza, ale dodatkowo obciąża, bo to pokazuje, że człowiek który w normalnych sytuacjach sprawia wrażenie przestrzegającego zasad, pod presją jest zdolny umyślnie je złamać. A własnie w tych krytycznych momentach przestrzeganie podstawowych zasad jest najważniejsze. Bo chyba gola ręką w dogrywce finały Mundialu byśmy nie chcieli oglądać.



Jeśli ktoś chce się kreować na idola młodych fanów, albo moralny autorytet, wymagamy od niego więcej, sam musi przestrzegać zasad, które promuje. Inaczej mamy taki przypadek, jak z panem aktorem Stockingerem, który najpierw promował trzeźwość za kierownią, a potem spowodował wypadek po pijaku.

Amen.

Zdecydowanie głosik na Thierry Henry.

Dla mnie wyczyn Thierry'ego Henry, chociaż niewątpliwie znaczący, to przysłowiowy "mały pikuś" w porównaniu z tym co zrobił niejaki Furtok Jan, czołowy polski napastnik początku lat 90-tych. A bylo to tak...
Polska reprezentacja narodowa walczyła o awans do MŚ w piłce noznej, tylko nie pamiętam czy chodziło o Mundial 90 we Wloszech czy 94 w USA. W grupie mieliśmy, ze "znaczących" następujących rywali: Anglię, Holandię, Norwegię, oraz między innymi  "kelnerów" z San Marino. I z tym właśnie San Marino przyszło nam grać na stadionie łódzkiego Widzewa. Generalnie chodziło o to, żeby "frajerom" wbić jak najwięcej goli, w samo zwycięstwo nikt nie wątpił, pod znakiem zapytania pozostawały tylko jego rozmiary. Na tym zaś polu należało równać do Norwegii, która zwyciężyła 10 : 0 na własnym terenie.  Selekcjoner Andrzej Strejlau powołał zatem na ten mecz najsilniejszy skład, bowiem według jego oceny, przy tak wyrównanej grupie, o awansie mógł decydować bilans bramkowy. Przed meczem w mediach usłyszałem, że dobrze by było, gdyby Polacy strzelili gola już w pierwszej minucie, gdyż rozwiąże to"worek z bramkami". Zatem wszystko zostało zapięte na ostatni guzik, pozostawało tylko zasiąść wraz z kolegami przed telewizorem i śledzić masakrę amatorów.
Jakież było nasze zdziwienie, kiedy Polacy nie byli w stanie strzelić bramki nie tylko w 1, 10, 15 ale i w dalszych minutach meczu, co więcej, nie byli w stanie skonstruować jednej godnej uwagi składnej akcji, która skończyłaby się "czystą" sytuacją strzelecką. Horror trwał przez cała pierwszą połowę i znaczną część drugiej odsłony spotkania. Wstyd i zażenowanie były tym większe, że jako nastoletni chłopcy naprawdę wierzyliśmy i w to co nam mówią "eksperci" w mediach, a w potęgę naszej kopanej tym bardziej. Kiedy straciłem wiarę w ostatni dogmat na którym opierały się wszystkie  moje naiwne wyobrażenia o potędze naszego futbolu, pojawił się on...
Jan Furtok nabiegał agresywnie w pole karne przeciwników do dośrodkowania zagranego ze skrzydła. Wszyscy zapewne spodziewali się jego zagrania nogą, głową, być może nawet tułowiem, lecz nic z tych rzeczy. Zapewne wychodząc z założenia, że skoro gra w piłkę nożną tego dnia nam nie wychodzi, trzeba zagrać w jakąś inną grę , po prostu ordynarnie i bez najmniejszego nawet ukrywania zamiaru zamachnął się prawą ręką i "ściął" futbolówkę dłonią, kierując ją do siatki. Ruch ten był widoczny chyba nawet z Kosmosu, jednakże sędzia nie dopatrzyl się niczego nieprawidłowego i ostatecznie mecz zakończył się naszym zwcięstwem 1:0. Po meczu niemiecka prasa ponoć kpiła, że wprawdzie nie wiadomo, kto jest najlepszym polskim futbolistą, lecz niewątliwie najlepszym polskim piłkarzem ręcznym jest Jan Furtok.   

P.S. Fakty, daty, wyniki, rywale,  moga mi się mylić wskutek upływu czasu. Niemniej jednak odczucia pozostają jak najbardziej autentyczne.

Ostatnio edytowany przez muto (30-12-2010 22:52:36)