Australian Open: Chory Kubot przegrał z Djokoviciem

- Gorączka, biegunka, bóle stawów, nieprzespana noc, czerwone gardło. Myślałem, że w ogóle nie wyjdę na kort, ale zacisnąłem zęby i zagrałem. Novak był ode mnie lepszy, przepaść była ogromna, ale zadowolony jestem choć z trzeciego seta - mówi Sport.pl Łukasz Kubot, który w poniedziałek przegrał w 1/8 finału Australian Open z Novakiem Djokoviciem 1:6, 2:6, 5:7.

Gdzieś na wysokości szóstego piętra trybun Hisense Arena siedziała grupka polskich fanów. Gdy w trzecim secie Kubot
(ATP 86), zagrał bajecznego woleja, po którym Djoković złożył się w pół niczym scyzoryk, próbując bezskutecznie sięgnąć piłki, kort przez krótką chwilę był nasz - rozbrzmiały potężne brawa 9 tys. widzów, a polska grupa na szóstym piętrze odśpiewała hymn pochwalny na cześć Łukasza Kubota, pierwszego od 32 lat Polaka walczącego w Melbourne o ćwierćfinał męskiego singla.

Kubot: Przegrałem z chorobą. Gorączka, biegunka, bóle stawów, gardła.Chwilę wcześniej Djoković krzyknął głośne "brawo" po genialnym lobie Łukasza. Z uznaniem spojrzał też na niego po asie, którym Polak uratował się z opresji. To było miłe uczucie.
Przez większość meczu obraz gry nie był jednak dla nas tak różowy. Rozstawiony z trójką Djoković górował nad Kubotem niepodzielnie. Był szybszy, mocniejszy, a gdy wymiany toczyły się z głębi kortu, Polak nie miał właściwie nic do powiedzenia. Triumfator Australian Open 2008 rozrzucał rywala po korcie mieszanką potężnych uderzeń z prawej i lewej strony. Niewiele osób na świecie umie znaleźć na nie receptę. Łukasz też nie umiał.

Polak odgryzał się czasem odważną grą przy siatce, ale trudno było mu ruszać do przodu przy tak świetnych i mocnych returnach Serba. Djoković doskonale umiał się bronić przed ofensywnymi wypadami.

Gwoździem do trumny było kulejące podanie Kubota, który aż trzykrotnie przegrał własne gemy po podwójnych błędach serwisowych. Miał znacznie niższą niż zwykle skuteczność pierwszego serwisu. Zanotował tylko cztery asy, przy 11 Djokovicia.

Polak miał jednak dobre powody, by grać poniżej normalnego poziomu. Tuż przed meczem od Olivera Maracha, deblowego partnera Kubota, dowiedzieliśmy się, że Łukasz się rozchorował.

Na konferencję po meczu Polak rzeczywiście przyszedł czerwony, pociągał nosem, miał solidną chrypę. - W nocy z soboty na niedzielę się rozchorowałem. Miałem bardzo ciężką noc. Nie spałem, pociłem się, potem przyszła gorączka, bóle stawów i biegunka. Lekarz stwierdził następnego dnia, że to jakiś wirus, ale nie grypa żołądkowa. Wycofałem się z miksta, nie trenowałem. Noc z niedzieli na poniedziałek była jeszcze gorsza - opowiadał Kubot.

- Przyjeżdżając na kort myślałem, że w ogóle nie będę w stanie grać. Umówiłem się jednak z trenerami, że spróbuję. Miałem skreczować, gdybym nie dawał rady. Wziąłem mnóstwo leków przeciwbólowych, dużo aspiryny i jakoś wytrzymałem. Chciałem zagrać na Hisense Arena, nigdy nie miałem okazji wystąpić na jednym z głównych kortów. I to w takim ważnym meczu przeciw Djokoviciowi. Ten turniej dobrze się dla mnie ułożył, nie chciałem by skończył się kreczem, czy walkowerem. Taki mam charakter, że mimo przeciwności, gram do końca - mówił Polak.

- Novak wygrał zasłużenie. Pokazał, jak wielka przepaść jest między nami. Super serwował, świetnie returnował. Jestem jednak zadowolony z trzeciego seta. Uważam, że był dobry w moim wykonaniu. Było parę ciekawych wymian. To mogło się podobać kibicom - stwierdził Kubot, który przygotowując się do spotkania z Djokoviciem oglądał na DVD powtórkę ich poprzedniego pojedynku w finale turnieju ATP w Belgradzie. Wtedy Serb wygrał po bardziej zaciętej walce. - Teraz lepiej grało mi się dopiero od trzeciego seta, bo zacząłem się dostawać do returnu. W kluczowych momentach Novak zawsze serwował mi na forhend. Zacząłem czytać jego grę, ale i tak było ciężko, bo on serwuje bardzo dobrze, nie daje dużego marginesu na jakiś ruch. Czuło się, że to czołówka światowa - opowiadał Kubot.

Polak wzbudził spore zainteresowanie zagranicznych dziennikarzy. Pytali o niego korespondenci "L'Equipe", "The Age", jednej z hinduskich gazet i jednej włoskiej. - Piszę o nim artykuł. Nikt o Kubocie nie słyszał, a zawsze to ciekawsze niż sto pięćdziesiąty artykuł o Federerze, czy Nadalu - uśmiechał się dziennikarz "The Age".

Djoković na konferencji przyznał, że miał najłatwiejsze losowanie ze wszystkich wysoko rozstawionych. - Ale spodziewałem się trudnego meczu, bo pamiętałem nasze ostatnie zacięte spotkanie w Belgradzie. Przeciwnik w trzecim secie zaczął grać lepiej i dlatego graliśmy go trochę dłużej - stwierdził Djoković. Serbscy dziennikarze mówią jednak otwarcie, że boją się, że łatwi rywale aż do ćwierćfinału mogą się odbić Djokoviciowi czkawką. - Zawsze lepiej mieć choć jeden trudny mecz, nim wpadniesz np. na Tsongę - powiedział jeden z Serbów.

Kubot powiedział po konferencji, że idzie się dalej leczyć i ma nadzieję, że będzie zdrowy na debla. We wtorek z Marachem grają w 1/8 finału z Chorwatem Ivo Karloviciem i Serbem Dusanem Vemiciem.

- Mam nadzieję, że tegoroczny Australian Open będzie początkiem czegoś jeszcze lepszego w mojej karierze. Zdobywam coraz więcej doświadczenia i liczę, że zaprocentuje to w kolejnych turniejach - zakończył Kubot.

http://www.sport.pl/tenis/1,103960,7490 … vicem.html

Kubot: Szczęście? Na wszystko sobie zasłużyłem

- U nas nikt nie wie, co to znaczy słowo tenis. Ile to wysiłku, logistyki, podróży, negocjacji, załatwiania wszystkiego dookoła. Czasami czuję się jak na bezludnej wyspie, jak Robinson Crusoe - mówi o swoim sukcesie w Australii Łukasz Kubot w mocnym wywiadzie w "Przeglądzie Sportowym".

Przeszedł pan do historii. W Melbourne żaden Polak, nawet Wojciech Fibak, nie przeszedł trzech rund.

- Na pewno od pierwszego dnia tego turnieju, a nawet wcześniej, od losowania, mam szczęście. Do tego niech pan doda cudzysłów. Uważam, że na wszystko sobie tutaj zasłużyłem. Wcześniejsze dwa spotkania i kilkanaście lat ciężkiej pracy oraz zbierania doświadczeń dały mi możliwość znalezienia się właśnie tam, gdzie jestem. Wielokrotnie przegrywałem w ostatnich rundach eliminacji, miałem pecha, do sukcesów brakowało mi drobiazgów. Nie załamywałem się jednak, cały czas wierzyłem w słowa, który od małego wpajał mi tata: będziesz zdrowy - wykonasz pracę - przyjdzie wynik, przyjdą sukcesy - pojawią się pieniądze i sponsorzy. Te rady, to magiczne kółeczko cały czas mnie napędzały, podtrzymywały na duchu. Nigdy nie oczekiwałem bonusów za darmo. Teraz karta się wreszcie odwróciła i los się do mnie uśmiechnął. Szczęściu trzeba jednak pomóc.

Po Australian Open awansuje pan do pierwszej siedemdziesiątki. Co z pana punktu widzenia daje taka pozycja?

- Dla mnie najważniejsze są dwie sprawy: zdrowie i możliwość rywalizacji w wielkich szlemach bez konieczności eliminacji. Oczywiście teraz otwierają się przede mną kolejne szanse, starty w lepszych turniejach, może tak zwanych pięćsetkach. Do Super 9 jeszcze daleka droga, trzeba być przynajmniej na pięćdziesiątym miejscu. Na pewno poczuję jednak zdecydowanie większy komfort, będę miał wybór.

Czego potrzebuje tenis, by w naszym kraju przebić się w telewizji publicznej? Jeśli chodzi o oglądalność, wciąż przegrywa nie tylko ze sportami zespołowymi, ale i wieloma mniej popularnymi dyscyplinami. I to nie tylko, jak w Melbourne, ze względu na godziny transmisji.

- Polacy są spragnieni sukcesów, tylko to może ich przyciągnąć przed telewizory. Może gdyby oprócz Agnieszki Radwańskiej w dwudziestce rankingu ATP znalazł się jej rodak, wyniki oglądalności poszłyby w górę? Generalnie nasz tenis jednak leży. Szczególnie zimą. Nie ma hal, profesjonalnych baz, nie ma gdzie trenować. Nie oszukujmy się, nie istnieje u nas żaden system szkoleniowy. Nikomu nie ubliżając, ludzi zdolnych pociągnąć młodego chłopaka do przodu, takim z doświadczeniem, charyzmą, wiedzą, w kraju po prostu brak. Może poza trenerem Robertem Radwańskim, który tak często obrywa, a jest jedynym, który tyle osiągnął. Wśród mężczyzn od czasów pana Wojtka Fibaka panuje susza. Przyznaję z bólem: to wstyd, że czterdziestomilionowy naród nie miał w pierwszej pięćdziesiątce rankingu ATP żadnego swojego przedstawiciela. U nas nikt nie wie, co to znaczy słowo tenis. Ile to wysiłku, logistyki, podróży, negocjacji, załatwiania wszystkiego dookoła. Czasami czuję się jak na bezludnej wyspie, jak Robinson Crusoe. Do wszystkiego dochodzę sam. Szukam, sprawdzam, kontroluję, wymyślam. A jeszcze przy okazji trenuję.

http://www.tenisowy.com/news/1325/kubot … zasluzylem

Kubot wraca do domu z podniesioną głową

Łukasz Kubot powoli może się już pakować. Nasz najlepszy tenisista, wraz z partnerem Olvierem Marachem, odpadł w trzeciej rundzie debla, po meczu z parą Ivo Karlovic - Dusan Velic. Polsko-austriacki team przegrał 6:2, 6:7 (11-13), 6:7 (4-7).

Schorowany i zmęczony Łukasz Kubot robił wszystko co mógł, by wyjść na kort przeciwko chorwacko-serbskiej parze. Udało się, ale tego dnia rywale mieli więcej szczęścia oraz... zabójczy serwis, którym dysponuje Ivo Karlovic.

Po pierwszym secie, wygranym aż 6:2 przez Kubota z Marachem, wydawało się, że ani wzrost, ani żadne inne czynniki nie będą miały wpływu na dalszy przebieg rywalizacji i nasz tenisista, który wczoraj odpadł z turnieju singlistów, nadal będzie grał w Australii. Ale drugi set, przegrany przez "naszych" w tie-breaku pomimo prowadzenia 5:2, najwyraźniej podciął im skrzydła.

Łukasz Kubot był coraz bardziej zmęczony, a Olivier Marach popełniał coraz więcej błędów. Kilka razy, piłka po nieprzemyślanych zagraniach Austriaka, lądowała na aucie. Na szczęście rozstawieni z "piątką" debliści, potrafili przełamać rywali i oglądaliśmy kolejny tie-break. Tam swoją klasę potwierdził Karlovic, którego uderzenia siały spustoszenie. Natomiast Marach, przy stanie 5:3 dla rywali, ponownie posłał piłkę w aut. Przewagi przeciwników, nie udało się już zniwelować.

Nasz najlepszy tenisista może się już pakować i wracać do kraju, albo raczej do Czech gdzie trenuje, z podniesioną głową. Polak odpadł w czwartej rundzie turnieju singlowego po jednostronnym pojedynku z Serbem Novakiem Djokovicem, jednak nie ma się czego wstydzić. Kilka razy, pomimo fatalnego stanu zdrowia, zaprezentował akcje na najwyższym poziomie.

- Powiedziano mi, że noszę w sobie bakterie. Bolą mnie głowa i stawy, mam gorączkę, pali mnie gardło - wyjaśniał. - Ale żeby nie było tylko o zdrowiu, Novak udowodnił, że między nami jest przepaść - dodał na łamach "Przeglądu Sportowego".

Czwarta runda Australian Open, to największy sukces w karierze singlowej Polaka. Po rywalizacji w deblu, można było oczekiwać nieco więcej, ale biorąc pod uwagę wszystkie niesprzyjające okoliczności, występ Łukasza Kubota należy uznać za wielce udany.

http://www.tenisowy.com/news/1330/kubot … iona_glowa

Łukasz Kubot - Skąd się wziął najlepszy polski tenisista od czasów Fibaka?
- Na trening o 5.30 rano, PKS-em albo rowerem. Katowaliśmy się do 7.45, potem szybko do szkoły. Ludzie patrzyli na nas jak na kosmitów i pukali się w głowę - o drodze z hali w Lubinie do pierwszej setki ATP opowiada Łukasz Kubot

Jakub Ciastoń: Skąd się wziął najlepszy polski tenisista od czasów Fibaka?
Łukasz Kubot: Z Lubina. Ze sportowej rodziny, tata grał w piłkę w Zagłębiu, do dziś jest trenerem. Najpierw nauczył mnie jeździć na rowerze, potem kopać piłkę. Grałem też z kumplami w kosza, mieliśmy bzika na punkcie NBA, był akurat szał telewizyjnych relacji. Każdy miał piłkę z maskotką ulubionego klubu i szpanował, ja miałem Charlotte Hornets. Młodsza siostra Paulina grała w siatkówkę. Wszyscy byliśmy tacy energetyczni, nie siedzieliśmy na kanapie przed telewizorem. Tata mówił, że nie mam charakteru do piłki. Ale postawiłem się i raz pojechałem z juniorami Zagłębia na obóz. Wróciłem posiniaczony, ale dałem radę. Niezły byłem w piłkę.

Podobno mało brakowało, a zostałby pan piłkarzem?
- Tata chciał mnie zapisać do szkółki, ale nabór robili dopiero od 10. roku życia. Ośmiolatków brali tylko do tenisa. Trafiłem do trenera Ryszarda Korzeniowskiego i... jakoś poleciało. Spodobało mi się, choć lekko nie było. Trener przyjeżdżał po mnie o 5.30 rano, jechaliśmy do hali w Lubinie. Jak nie przyjeżdżał, to sam jechałem PKS-em albo rowerem. Ludzie specjalnie przychodzili otworzyć nam halę. Na hali parkiet, trybuny zaraz przy linii bocznej, nie dało się zrobić wybiegu. Zimą było przeraźliwie zimno i dużo płaciliśmy za prąd. Ale katowaliśmy się, nie ma zmiłuj. Musieliśmy ćwiczyć o 6, bo potem była zajęta. Ludzie patrzyli na nas jak na kosmitów i pukali się w głowę. O 7.45 koniec i do szkoły. A po szkole szybki obiad i trening ogólnorozwojowy. Moi rówieśnicy w tamtym czasie chodzili na dyskoteki. Ja szedłem swoją drogą. Tata załatwiał mi wejścia na salę Zagłębia. Do dziś wszystko związane z tym klubem kojarzy mi się pozytywnie, łezka się kręci w oku. Bardzo dużo zawdzięczam w życiu ojcu. Na początku się nam nie przelewało, wyjeżdżał za granicę, żeby grać w IV lidze i trochę dorobić.

Kiedy zdecydował pan, że zostanie zawodowym tenisistą?
- Jako 16-latek wygrałem juniorskie mistrzostwa Polski. Radek Nijaki załatwił mi stypendium w akademii Johna Newcombe'a w Teksasie. Wyjechałem z szarej Polski na słońce, gdzie od września do grudnia grało się pod gołym niebem. Ten kolorowy tenisowy świat od razu bardzo mi się spodobał. Tam po raz pierwszy zobaczyłem dyscyplinę, rygor treningowy, profesjonalizm.

Początki pana kariery związane są z Austrią.
- Zagłębie Lubin grało w Pucharze Intertoto z SV Ried. Ojciec był wtedy asystentem trenera, znał niemiecki, a w Ried była fabryka rakiet Fishera i szkółka dla juniorów. Jakoś zagadał i załatwił mi z nimi kontrakt. Trafiłem do Pasching koło Linzu. Zacząłem grać w lidze, złapałem nawet sponsora - pana Franza Grada z firmy Transdanubia. Jako 18-latek poleciałem do Dżakarty, Malezji, Singapuru. Doszedłem do ćwierćfinału juniorskiego Wimbledonu, grałem w satelitach w Afryce.

Kogo podziwiał pan w młodości?
- Nie miałem idola. Lubiłem Kafielnikowa, trochę przez sentyment do rakiet Fishera, bo nimi wygrał w 1996 r. Roland Garros. Lubiłem Couriera za walkę do końca, Bjoerkmana, Toda Martina, Jiriego Novaka, Radka Stepanka lubię do dziś, przyjaźnimy się, trenujemy często razem. Łatwo jest lubić i podziwiać Federera, ja szanuję ludzi, którzy może nie mieli wielkiego talentu, ale ciężko pracowali i mieli pomysł na ofensywną grę. Sam staram się taki być.

Dlaczego trzeba było tylu lat, żeby wreszcie przebił się pan do pierwszej setki, wygrał z Roddickiem, doszedł do finału w Belgradzie, teraz do 1/8 finału Australian Open?
- Uczyłem się na błędach. Nie miał mi kto podpowiedzieć, co robić. Dopiero niedawno zrozumiałem, jak bardzo pomaga mi debel. Grając w parze z Oliverem Marachem, zobaczyłem, że można wygrywać z najlepszymi w dużych turniejach. Skoro dało się w deblu, to dlaczego nie w singlu? Zacząłem grać w eliminacjach, mozolnie piąć się do góry. Bardzo ważna była pewność siebie, której kiedyś nie miałem. My, Słowianie, w sporcie później dojrzewamy. Latynosi grają dobrze jako 19-, 20-latkowie. Weźcie Nadala, Nalbandiana, del Potro, Corię. My lepiej gramy bliżej trzydziestki - spójrzcie na Radka Stepanka, innych Czechów, Tomasa Ziba, Jan Henrycha. Poszedłem ich drogą. Kluczem jest wytrwałość i ciężka praca. Jestem wdzięczny za to, gdzie jestem, Ryszardowi Krauzemu, który wspierał polski tenis, ale poza tym, do wszystkiego doszedłem sam, nie miałem trenerów, fachowców. Dlatego trwało to tyle czasu.

Dlaczego w Polsce nie ma boomu na tenis? Mecze w telewizji maksymalnie ogląda po 200-300 tys. ludzi, nawet gdy pan czy Radwańska wygrywacie.
- Sukcesów jest ciągle za mało. Jest za mało zawodników, by liczyć na boom. Nie ma fachowców, trenerów na wysokim poziomie. Wyjątkiem jest Robert Radwański, który nie jest lubiany, a zasługuje na wielki szacunek za doprowadzenie dwóch zawodniczek do czołówki. Nie ma systemu szkolenia i promowania zawodników, nie ma infrastruktury. Jak wyjeżdżałem z Polski w 2005 r., ciągle brakowało hal, by w ogóle trenować zimą. Wstyd, że w 40-milionowym kraju nie mamy tenisisty w pierwszej pięćdziesiątce. Tenis to niewykorzystany potencjał, tyle osób gra amatorsko. Ale może się coś ruszy. Wierzę, że może pomóc Puchar Davisa. Mamy teraz naprawdę mocną reprezentację, która może pociągnąć zainteresowanie.

Mieszka pan w Czechach, ma czeskich trenerów. Dlaczego oni są w sporcie potęgą, a my nie?
- Czesi na treningach grają na punkty, my nie - to jest podstawowa różnica. Oni od początku uczą się rywalizacji, my uczymy się odbijać piłkę. Poza tym mają system, dobrych trenerów, infrastrukturę. Między miejscem 300. a 500. w rankingu ATP jest ok. 50 Czechów i z każdym z nich można zagrać na równym poziomie. Czesi się nie wywyższają, gratulują sobie nawzajem, mają więcej pokory, skromności.

Bardzo jest pan związany z Czechami?
- Dom zawsze będzie w Lubinie u rodziców i w Bolesławcu u dziadków. Czechy traktuję jako bazę treningową. Jestem zawodnikiem TK Neride. To mały klubik, ale nie zmienię jego barw, bo wiele mu zawdzięczam.

Był pan 86. na świecie, od poniedziałku [w poniedziałek ukaże się nowy ranking ATP] awansuje pan na minimum 70. miejsce. Co dalej?
- Tata powtarza, żeby martwić się tylko o zdrowie. Jak jesteś zdrowy, możesz ciężko pracować, a w końcu przyjdą i wyniki, i pieniądze. Kiedyś byłem 120. na świecie i nie mogłem spać, kombinując, jak awansować o te dwadzieścia miejsc. I nic z tego nie wyszło. Dlatego teraz nie kalkuluję, tylko staram się dobrze grać. Na pewno awans da mi komfortową sytuację. Będę mógł grać w większości turniejów bez eliminacji. Myślę raczej nie o awansie, ale dalszej budowie mojego sztabu. Mam już tyle pieniędzy, że będę zabierał trenera na każdy turniej. Albo Ivana Machytkę, albo Tomasa Hlaska. Są też plany, żeby pan Wojtek Fibak został moim doradcą w sprawach taktyki, przynajmniej na niektóre turnieje. Dobry sportowiec nie powinien być z siebie zadowolony, tylko ciągle coś poprawiać.

Jim Courier mówi, że tenis idzie w centymetry - del Potro, Cilić, Murray, nie ma już niskich w czołówce.
- Tenis staje się coraz szybszy, bardziej wymagający fizycznie. Skończyły się czasy, że biegasz i jak wytrzymasz dłużej od przeciwnika, to wygrasz wymianę. Tempo jest niesamowite. Jak grałem z Djokoviciem, to ciągle czułem, że jestem ułamki sekund spóźniony. Jest mniej wymian, jest agresywniej. Nawet Nadal zaczął atakować, a Murray atakuje drugi serwis rywala, czego wcześniej nie robił. Nie chodzi o centymetry, ale o ofensywę.

Co pan będzie robił po skończeniu kariery?
- Myślałem o studiach, żeby mieć jakieś wykształcenie. Jeśli będę tęsknił za tenisem, to wrócę jako trener. Mam też duży sentyment do piłki, mówię w pięciu językach [polski, czeski, niemiecki, angielski, rosyjski], więc może zostanę menedżerem. Na pewno założę rodzinę i zajmę się wychowaniem dzieci.

Dzieci będą grały w tenisa?
- Same zdecydują. W Polsce nastawienie rodziców to też czynnik niszczący. Dlaczego mamy zdolnych 12-, 14-, 16-latków, a potem nikogo? Bo dzieci się zniechęcają i rzucają tenis, a zniechęcają się, bo od początku czują presję, przymus, tenis nie jest zabawą, tylko realizowaniem ambicji rodziców. Nigdy nie zapomnę widoku ojca dziewczyny, z którą dawno temu grała Paulina - turniej dla dzieci, uśmiechy, zabawa, a facet dałby się pokroić, żeby tylko córka wygrała. Bez sensu. Dzieci w Polsce trzeba odciągnąć od komputera, telewizora, niech idą na basen, boisko czy na kort, niech w ogóle zaczną uprawiać sport. Reszta sama przyjdzie z czasem.

Jak pan tak jeździ po świecie, to coś pan czasem gotuje?
- Maksymalnie herbatę. Zero talentu do gotowania. Zresztą do tenisa też nie mam talentu, ale zawzięty jestem. I walnięty na jego punkcie. Moje ulubione zajęcie poza graniem w tenisa, to... oglądanie tenisa w telewizji i na DVD.

A filmy?
- "Kiler", "Kiler-ów 2-óch" i "Nic śmiesznego". Jestem fanem polskich komedii, zwłaszcza tych z Czarkiem Pazurą.

Jakie plany po Australian Open?
- Santiago de Chile, Costa do Sauipe, Acapulco i powrót do Polski na mecz Pucharu Davisa z Finlandią. Później znów za ocean do Indian Wells i Miami, a potem Europa i turnieje na mączce. We wszystkich większych turniejach planuję też grę z Oliverem w deblu. Tak się umówiliśmy. Singiel będzie najważniejszy, ale debla nie zostawiam.

Łukasz Kubot
27 lat. W poprzednim sezonie jako pierwszy Polak od 26 lat awansował do pierwszej setki rankingu ATP. Zagrał w finale turnieju ATP w Belgradzie, a w Pekinie pokonał Andy'ego Roddicka, ówczesną rakietę numer sześć na świecie. Po wygraniu dwóch rund i kreczu Michaiła Jużnego doszedł do 1/8 finału Australian Open. Razem z Austriakiem Oliverem Marachem tworzy jedną z najsilniejszych par deblowych.

http://www.sport.pl/tenis/1,103960,7513 … &startsz=x

Fibak doradcą Kubota?

- Dobry sportowiec nie powinien być z siebie zadowolony, tylko ciągle coś poprawiać - mówi na łamach Gazety Wyborczej Łukasz Kubot i zapowiada, że za zarobione pieniądze chce brać trenerów na każde zawody i nawiązać współpracę z Wojciechem Fibakiem.
W opublikowanym w poniedziałek rankingu ATP Łukasz Kubot awansował na 61. miejsce, co jest najlepszym wynikiem polskiego tenisisty od 1986 roku. Jakie są dalsze plany zawodnika? - Tata powtarza, żeby martwić się tylko o zdrowie. Jak jesteś zdrowy, możesz ciężko pracować, a w końcu przyjdą i wyniki, i pieniądze - wyjaśnia na łamach Gazety Wyborczej.

- Kiedyś byłem 120. na świecie i nie mogłem spać, kombinując, jak awansować o te dwadzieścia miejsc. I nic z tego nie wyszło. Dlatego teraz nie kalkuluję, tylko staram się dobrze grać. Na pewno awans da mi komfortową sytuację. Będę mógł grać w większości turniejów bez eliminacji. Myślę raczej nie o awansie, ale dalszej budowie mojego sztabu. Mam już tyle pieniędzy, że będę zabierał trenera na każdy turniej. Albo Ivana Machytkę, albo Tomáša Hláska. Są też plany, żeby pan Wojtek Fibak został moim doradcą w sprawach taktyki, przynajmniej na niektóre turnieje. Dobry sportowiec nie powinien być z siebie zadowolony, tylko ciągle coś poprawiać - dodał Kubot.

http://www.sportowefakty.pl/tenis/2010/ … ca-kubota/

Ciekawe jakie będą efekty...

Łukasz Kubot: Katowaliśmy się. Nie ma zmiłuj

- Trener przyjeżdżał po mnie o 5.30 rano, jechaliśmy do hali w Lubinie. Jak nie przyjeżdżał, to sam jechałem PKS-em albo rowerem. Ludzie specjalnie przychodzili otworzyć nam halę. Zimą było przeraźliwie zimno i dużo płaciliśmy za prąd. Ale katowaliśmy się, nie ma zmiłuj - opowiada w wywiadzie dla Sport.pl o początkach kariery najlepszy polski tenisista Łukasz Kubot.

- Tata chciał mnie zapisać do szkółki, ale nabór robili dopiero od 10. roku życia. Ośmiolatków brali tylko do tenisa. Trafiłem do trenera Ryszarda Korzeniowskiego i... jakoś poleciało. Spodobało mi się, choć lekko nie było. Trener przyjeżdżał po mnie o 5.30 rano, jechaliśmy do hali w Lubinie. Jak nie przyjeżdżał, to sam jechałem PKS-em albo rowerem. Ludzie specjalnie przychodzili otworzyć nam halę. Na hali parkiet, trybuny zaraz przy linii bocznej, nie dało się zrobić wybiegu. Zimą było przeraźliwie zimno i dużo płaciliśmy za prąd. Ale katowaliśmy się, nie ma zmiłuj. Musieliśmy ćwiczyć o 6, bo potem była zajęta. Ludzie patrzyli na nas jak na kosmitów i pukali się w głowę. O 7.45 koniec i do szkoły. A po szkole szybki obiad i trening ogólnorozwojowy. Moi rówieśnicy w tamtym czasie chodzili na dyskoteki. Ja szedłem swoją drogą - opowiada Łukasz Kubot.

Polak trenuje w Czechach, gdzie poziom tenisa jest wyższy niż w Polsce. - Oni od początku uczą się rywalizacji, my uczymy się odbijać piłkę. Poza tym mają system, dobrych trenerów, infrastrukturę. Między miejscem 300. a 500. w rankingu ATP jest ok. 50 Czechów i z każdym z nich można zagrać na równym poziomie. Czesi się nie wywyższają, gratulują sobie nawzajem, mają więcej pokory, skromności - wyjaśnia.

http://www.tenisowy.com/news/1356/lukas … _ma_zmiluj

Wielkie emocje gwarantuje Łukasz Kubot

Łukasz Kubot miał bardzo trudne momenty w meczu z Horacio Zeballosem (51. ATP) . Podniósł się jednak z kolan w drugim secie i wygrał z Argentyńczykiem w pierwszej rundzie turnieju w chilijskim Santiago 3:6, 7:5, 6:3.

To nie miał być spacerek i w żadnym wypadku nie był. Horacio Zeballos od samego początku meczu z Łukaszem Kubotem pokazał, że dobijanie do 50 rankingu nie jest kwestią przypadku. Po sześciu gemach pierwszej partii Argentyńczyk miał na koncie jedno przełamanie, które przesądziło o zwycięstwie do 3.

Później problemy polskiego tenisisty jeszcze bardziej się pogłębiły. Zeballos prowadził już 3:1 w drugim secie po przełamaniu na samym początku, ale nagle Łukasz Kubot przeszedł totalną metamorfozę. Najpierw doszedł na 2:3, by po chwili przełamać argentyńskiego rywala i objąć prowadzenie 5:4!

No i wtedy rozpoczął się chyba decydujący o losach meczu gem... który trwał blisko 15 minut! Polak miał aż sześć piłek setowych, ale Argentyńczyk za każdym razem potrafił się wybronić z opresji. Wyrównał, ale musiało go to kosztować sporo sił, bo w kolejnych dwóch gemach dominował już Łukasz Kubot.

Następnie kibice przeżyli powtórkę z początku, bo rozpoczęło się od 2:2. Jednak odczuwający trudy poprzedniego seta Zeballos już nie miał tyle świeżości. Z kolei Łukasz Kubot, jak wytrawny i wytrwały bokser, wypunktował przeciwnika, przełamując go na 5:3 i później serwując po zwycięstwo. Horacio Zeballos też pomógł polskiemu tenisiście, bo popełnił podwójny błąd serwisowy w ósmym gemie, dzięki czemu zrobiło się szybko 40:15 dla Kubota. Polak szansy nie wypuścił z rąk i dlatego wystąpi w drugiej rundzie.

Kubot w drugiej rundzie zmierzy się z Hiszpanem Marcelem Granlloersemm (112. ATP), który wygrał w I rundzie po kreczu Argentyńczka Martina Vassallo Arguello.

Jest jeszcze debel

Łukasz Kubot wystąpi jeszcze deblu wspólnie z Oliverem Marachem. Ich rywalami będa Argentyńczyk Juan Ignacio Chela i Hiszpan Santiago Ventura.

http://www.eurosport.pl/tenis/atp-santi … tory.shtml

Ostatnio edytowany przez Kubecki (03-02-2010 10:04:20)

Kasiasty Kubot. O włos od dziesiątki bogaczy

Świetny początek sezonu wywindował Łukasza Kobota do czołówki najbogatszych tenisistów. Polski zawodnik zarobił w tym roku 132 796 dolarów, co daje mu 13. miejsce na liście najlepiej zarabiających. Liderem jest oczywiście Roger Federer, który zbliża się do 2 milionów dolarów.

Federer wyprzedza swojego finałowego przeciwnika z Melbourne Szkota Andy'ego Murraya - 968,1 tys. dol. oraz Chorwata Marina Cilica - 437,25 tys. dol.

Kubot w tym roku zdążył zagrać w Dausze, Sydney i Melbourne. W zestawieniu zarobków Polaka wyraźnie widać zmianę, która rozpoczęła się w zeszłym sezonie. Kubot zaczął zarabiać na singlu, a nie na deblu, jak to bywało do tej pory. W 2010 roku zarobki z turniejów deblowych to ledwie szósta część.

Czołówka najlepiej zarabiających tenisistów w 2010 roku

1. Roger Federer (Szwajcaria) 1 988 720 dolarów

2. Andy Murray (Szkocja) 968 100

3. Marin Cilić (Chorwacja) 437 250

4. Nikołaj Dawidienko (Rosja) 370 250

5. Jo-Wilfried Tsonga (Francja) 368 800

6. Rafael Nadal (Hiszpania) 284 440

7. Andy Roddick (USA) 251 110

8. Bob Bryan (USA) 208 385

. Bob Bryan (USA) 208 385

10. Novak Djoković (Serbia) 184 400

...

13. Łukasz Kubot (Polska) 132 796

164. Michał Przysiężny (Polska) 13 922

167. Mariusz Fyrstenberg (Polska) 13 407

. Marcin Matkowski (Polska) 13 407

http://www.eurosport.pl/tenis/atp-tour/ … tory.shtml

Legendarny deblista twierdzi, że Kubot może skupić się na singlu

Według Todda Woodbridge'a ekstremalny wysiłek wkładany w męski tenis może wkrótce zmusić Łukasza Kubota do zastanowienia się nad sensem regularnych występów w grze podwójnej.
- Zobaczymy co postanowi za rok, gdy przebije się wyżej w singlu. Tenis jeszcze nigdy nie kosztował tyle zdrowia, a zawodowiec potrzebuje regeneracji - mówi w rozmowie z Przeglądem Sportowym Woodbridge. Australijczyk w latach 90-tych tworzył wspólnie z Markiem Woodfordem najlepszy duet deblowy świata.

Podczas wielkoszlemowego turnieju w Melbourne byłemu gwiazdorowi spodobała się gra Kubota. - Z całym szacunkiem, ale nie walczył o najwyższe cele. Spisał się lepiej niż oczekiwaliście. Moim zdaniem ma szansę, by być jeszcze wyżej w rankingu - twierdzi.

http://www.sportowefakty.pl/tenis/2010/ … ie-na-sin/

4) Movistar Open 2010-Santiago

R1 (1)Lukasz Kubot/Oliver Marach (POL/AUT) - Juan Ignacio Chela/Santiago Ventura (ARG/ESP) 6-3 7-6(7)
QF (1)Lukasz Kubot/Oliver Marach (POL/AUT) - (WC)Santiago Gonzalez/Nicolas Massu (MEX/CHI) 4-6 6-3 (10-6)
SF (1)Lukasz Kubot/Oliver Marach (POL/AUT) - Leos Friedl/David Skoch (CZE) 5-7 6-2 (10-8)
F   (1)Lukasz Kubot/Oliver Marach (POL/AUT) - Potito Starace/Horacio Zeballos (ITA/ARG) 6-4 6-0