Bauer, Hellner, Northug czy Colonga?


Za nami Super G pań. Gdyby nie wygrana Fischbacher podium marzeń Trasa bardzo techniczna co dało świetną, drugą lokatę Tinie. Dla Linsi było trochę za kręto. Zbyt mało okazji do przybrania klasycznej pozycji zjazdowej udostępniło drogę gigancistce Maze i lepszej technicznej od Vonn Austriaczce. Mancuso, mimo 9-ego miejsca chyba w życiowej formie. Popełniła znaczny błąd w środku trasy a mimo to zdołała dojechać i przez długi czas utrzymywać się na podium.
Ogólnie to trasy alpejskie są trudne i zapewniają emocje dla kibiców a od zawodników i zawodniczek wymagają pokazania pełni umiejętności...

Simon psuje święto Polakom. Szkoda, bo Adam jest przygotowany perfekcyjnie i największe marzenia o olimpisjkiem złocie prysły. Ale wielki szacun dla Szwajcara. Był lepszy!

Nie należy pomijać Angerera.Od zdobycia Kryształowej Kuli w sezonie 2006/07 przeważnie rozczarowywał aż tu srebro olimpijskie na 30km.Brawa dla wszystkich

Robertinho napisał:

@$#%$#^% Amm******, %$#

Definicja fenomenu Możesz się denerwować , ale nic z tym nie zrobisz Wygląda na to że jedyna i niepowtarzalna szansa Adama na złoto przypadla na Turyn , a ściślej na średnią skocznie .

7 pudeł o 27 miejsce Ole Einara Trafił z formą Norweg. Coś mi się zdaje, że koniec marzeń o Soczi.

Zjazd do SK świetnie pojechali Kostelic i Zurbriggen i to oni będą głównymi pretendentami do medali. A ponoć trasa ma być trudna co ich także premiuje. Do tego ciepło w Whistler, więc i śnieg jest miękki, czyli ostatni Janka, Svindal będą mieć strasznie zrytą trasę. Jeśli któremuś ze slalomistów z drugiej dziesiątki wyjdzie przejazd życia może wysoko się wydrapać w klasyfikacji.


ZŁOTY BODE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ostatnio edytowany przez asiek (21-02-2010 21:54:59)

Neuner!

Świetna postawa Niemki; jej sukces nieco osłodził mi wszystkie dzisiejsze niepowodzenia Polaków i tą klęskę Bjoerndalena.

No i fajnie, że Bode też dopiął swego.

Rosja w 1/4!

Zwycięstwo 4-2 nad Czechami. Znakomity mecz, wspaniały poziom i wielkie emocje na koniec. Datsyuk przypieczętował awans wykorzystując wycofanie bramkarza przez zespół naszych południowych sąsiadów.

W nocy wielki hit, na który czeka cały północnoamerykański kontynent: Kanda - USA. Będzie się działo.

Trzeba się pogodzić z tym że Ole-Einar swoje lata ma,i będzie mu coraz trudniej wygrywać z coraz to młodszymi rywalami,którzy coraz bardziej rosną w siłę.W Sochi nie wystartuje,bo nie wyobrażam sobie żeby w wieku 40 lat miał motywację do dalszych startów,zwłaszcza że wygrał wiele w ciągu swojej kariery i myślę że przed Soczi pożegna się z wyczynowym sportem.

Klasyfikacja medalowa na półmetku:



Dalsza część listy:
http://www.sport.pl/vancouver2010/0,103450.html

Vancouver 2010. Bode Miller może iść na piwo

Gdybym chciał medali za wszelką cenę, zrobiłbym jak Tonya Harding. Pojechałbym do domów innych narciarzy i połamał im nogi. Aż tak bardzo mi nie zależało. I dlatego wygrałem - tłumaczy swoją olimpijską złotą filozofię Bode Miller.

Zdobył je dokładnie pięć miesięcy po tym, gdy odstawił kufel z piwem i stwierdził, że jednak nie kończy jeszcze z nartami. We wrześniu siedział jeszcze gdzieś w Teksasie z córeczką, a wieczory spędzał, hodując lekki brzuszek przy chrupkach i innych atrakcjach z lokalnego Liquor Store. Austriacy ćwiczyli wtedy na lodowcu w Chile, Szwajcarzy robili próby w tunelu aerodynamicznym. Miller nie ćwiczył nawet pompek, do nart zbliżał się co najwyżej w sklepie.

Wrócił do nich, bo namówili go przyjaciele i trenerzy, a szczególnie Sasha Rearick, obecny głównodowodzący US Ski Team. Bode wrócił, bo amerykańska federacja wreszcie pozwoliła mu mieszkać w przyczepie kempingowej i pić piwo. - Jak już pozwolili, to mogę mieszkać w hotelu i mogę nic nie pić. Chodziło o zakaz, a nie o przyczepę - skwitował porozumienie Miller.

Człowiek, którego wychowali rodzice hipisi, na stoku i w życiu wszystko robił na opak.

W domu Millerów u zbocza góry w New Hampshire nie było telewizora, nintendo i ciepłej wody. Ale były narty, sanki, piłka i rakiety tenisowe. Andrzej Bachleda junior, który nieco później trenował trochę z Millerem podczas studiów w USA, opowiadał, że Bode kochał sport tak bardzo, że nawet w kółko biegać lubił. Tak spędzał wolny czas, ciągle w ruchu. I wcale nie był taki wyluzowany. - Pracowity chłopak z niego był - mówił Bachleda.

Ostatnie lata Millera w PŚ to rollercoaster wrażeń nie tylko narciarskich. Bode przyznał się do jazdy na kacu, wywołując burzę w USA. Zaatakował FIS, że za mało płaci narciarzom za ich ciężką pracę. Mówił, że doping w sporcie to jedna wielka hipokryzja, bo gawiedź oczekuje od gladiatorów wysiłku nadludzkiego, a jednocześnie zabrania wziąć lek na kaszel.

Jednocześnie na stoku Miller wygrywał niesamowicie - w Wengen, Bormio, Kitzbuehel, Val Gardenie. Bywało, że z podium zjazdu nie schodził miesiącami. - Facet w nogach ma stalowe sprężyny - tak najczęściej opisywano jego styl.

Dwa lata temu Miller postanowił wznowić treningi slalomowe, które zarzucił dawno temu. Efekt był taki, że pogorszył się w zjazdach, przestał wygrywać, a ze slalomów, jak wypadał, tak wypadał.

W niedzielę na stoku Blackcomb Mountain zatriumfowała jednak ta pokręcona filozofia Millera, której częścią nieodłączną było ryzyko i niezłomna wiara, że to, co robi, ma sens. O jego złotym medalu zdecydował bowiem nie zjazd, ale genialnie przejechany slalom. - Czekałem na idealny przejazd i wreszcie się doczekałem. Nigdy nie chciałem wygrać przypadkiem, bo tak się ułożyło na trasie. Chciałem wygrać po takim właśnie nokautującym przejeździe - mówił Bode do lasu mikrofonów pod stokiem.

Po ceremonii medalowej pytano go o Turyn, czemu nie wyszło cztery lata temu. - Igrzyska są dla mnie jak moneta. Z jednej strony są atrakcyjne sportowo, przyjeżdża cała czołówka, jest rywalizacja, są medale, ale z drugiej strony czujesz, że to jest cyrk, straszna hipokryzja, z całą tą telewizją, fałszem. Jeden wyścig ma nagle o czymś rozstrzygać? Wtedy nie czułem motywacji, źle mi było w Turynie. Teraz mi się chciało, miałem wewnętrzną energię, luz. Nie czułem potrzeby zdobywania medali za wszelką cenę. Wróciłem do korzeni, czyli do tego, by jazda na nartach sprawiła mi przyjemność. Sam złoty medal nie ma dla mnie znaczenia, ważny jest sposób, w jaki się go zdobyło - mówił Miller, a dziennikarze kiwali głowami, jakby to była nowa doktryna filozofii zen. Powiedział, że gdyby zależało mu na medalach, to odwiedziłby najgroźniejszych rywali i połamał im nogi, obierając strategię łyżwiarki Toni Harding.

Niektórzy mówią, że Miller znów zakłada maskę, a tak naprawdę to wreszcie wydoroślał. Zmieniła go córka, o której istnieniu dowiedział się rok po urodzeniu, ale teraz kocha ją nad życie. Ted Ligety, kolega z reprezentacji, mówi, że w przerwach między treningami na stoku Bode próbuje nauczyć córkę siusiać do nocnika.

Niedzielne złoto jest jego trzecim medalem na tych igrzyskach, bo wcześniej miał brąz w zjeździe i srebro w supergigancie. Czy teraz pójdzie się już upić, czy jeszcze powalczy w gigancie i slalomie? Zdania były w niedzielę podzielone. Ale kiedy wieczorem bohaterem hokejowego meczu z Kanadą, wygranego przez USA 5:3, został bramkarz Ryan Miller, ktoś rzucił: "It's Miller time!!!"[hasło reklamowe amerykańskiego piwa]. I szala przeważyła się w stronę opcji nr 1.

Amerykańscy dziennikarze zajmujący się w Vancouver narciarstwem alpejskim - tak naprawdę nie ma takich, "New York Times" wysłał korespondenta tenisowego, który jeździ na nartach - mówili o jeszcze jednej ważnej rzeczy. Miller tym jednym złotym medalem zyskał więcej w oczach rodaków niż przez dziesięć ostatnich lat, kiedy wygrał 32 razy w PŚ, więcej niż jakikolwiek Amerykanin. Narciarski geniusz urodził się bowiem w kraju, gdzie narciarstwo jako wyczynowy sport jest mniej popularne niż rzucanie na odległość tuńczykiem. - Przeciętny Amerykanin z Kentucky mógł dziś usłyszeć o Millerze po raz pierwszy w życiu, a i tak jest duże prawdopodobieństwo, że po pięciu minutach zapomniał. Jeden medal dla USA w tę, jeden w tamtą, kto by to zliczył - żartował jeden z dziennikarzy.

Co będzie dalej robił Bode Miller? Na igrzyskach w Soczi na pewno go nie zobaczymy, ale możliwe, że wyjdzie na korty Flushing Meadows w Nowym Jorku. Bode to były mistrz stanu New Hampshire w tenisie i zapowiedział, że spróbuje zakwalifikować się do US Open. Dla "New York Timesa" byłoby to rozwiązaniem idealnym!

A jeśli nie, pewnie patrz opcja nr 1.

Medale sprawiają, że zamiast być dumnym z tego, jak zjechałeś, jesteś dumny z tego, że masz medal. Nie chcę tak myśleć - Bode Miller
Na trasie slalomu Miller zaatakował, jakby kręcili z nim scenę z najnowszego Bonda - ESPN

LICZBA MILLERA
5 - medali zdobył na igrzyskach olimpijskich - dwa srebra w Salt Lake City, złoto, srebro i brąz w Vancouver. Tyle samo medali mieli Alberto Tomba i Lasse Kjus. Więcej Kjetil Andre Aamodt - osiem.

http://www.sport.pl/vancouver2010/1,103 … _piwo.html

Tośmy Bode pochwalili.